Etter mange fine fridagar har vi no kome fram til den siste i rekkja. "Den stille veka" har i år vore aanten stille eller ikkje stille i det heile tatt, slik det er når ungdomar kjem heim til mor. Innimellom måltida har eg strikka ein genser (5 genserar på åtte veker), lese bøker, sett seriar, retta prøver og gått tur. Første påskedag (i går) kom det brått mykje nysnø, etter ein dag med storm, og i dag er det full vinter ute. Trondheimsstudentane reiste for ei stund sidan, og denne gongen køyrer dei "ytre", med alle ferjene. Det er ikkje så lenge før Veslejenta kjem heim att, men begge skal jobbe her i området i sommar. Eldstejenta kjem heim i juni; også ho skal ha sommarjobb her. Det har vore svært hyggeleg med meir liv i leiren, og det er nesten uverkeleg at det i morgon igjen er kvardag og koronafare.
 |
| Veslejenta i sin "Føyka", strikka i Troll-garn frå Hillevåg. |
Denne veka vart relativt hektisk på jobb, og i tillegg var det både TOK-møte, møte i kommunestyregruppa og kommunestyremøte. Fredag kom endeleg dei to som studerer i Trondheim heim på ferie. Storegut vart beordra å prøve genser med det same han hadde kome, og heldigvis passa den. Vi vart elles sitjande oppe til langt på natt og prate om alt mogleg. Feriekjensla seig verkeleg inn. Laurdag gjekk gutane og eg tur i Mjeltvika, og så laga vi julemiddag (pinnekjøt). Det er ein enkel rett som passar deg sjølv mykje av tida, så det passar godt utanom jula, synest eg.
 |
| Digitalt bursdagsselskap |
I dag feira vi Mamma/mormora sin bursdag saman med mange andre i storfamilien i digitalt selskap. Vi feira dessutan fastelavn med krembollar, noko eg hadde lova ungane å ta att når vi var samla. Eg fekk strikka ferdig genser nummer 4, som er i mønsteret Føyka med litt utradisjonelle fargar. Den blir frykteleg varm, men mønsteret har vore veldig kjekt. Eg har ikkje fått tak i islandsk ullgarn, så eg strikka den i "Blåne" frå Hillevåg. Det var eit deilig garn å strikke i.
Elles har vi prata, sett tv, ete godteri og kosa oss i vår vesle kohort. Alle er friske, og det er kjekkare å vere fleire samla enn å sitje aleine i sin eigen kohort. Eg er glad i å vere aleine, men det er no grenser for alt.
 |
| Eg har undervist om Irland i det siste... |
 |
| Ho fine i Oslo |
Laurdag (i dag) festa eg trådar og monterte ferdig genseren til Eldstejenta, og no ligg den til tørk etter å ha blitt vaska etter alle kunstens reglar. Sidan ho ikkje kjem heim til påske, tenkjer eg å sende genseren til henne så ho får den til bursdagen. Ho bli 28 år og får sin første mammastrikka genser, noko vi neppe hadde tenkt skulle skje nokon gong. Det neste prosjektet er genser til Storegut, som har bursdag i midten av april. Med denne farten får han kanskje den til bursdagen sin. Det er mangel på islandsk garn i butikkane, men eg håpar på å finne nok til neste prosjekt òg.
Fredag kveld kom det smitteutbrot på skulen der eg jobbar, men ikkje blant mine elevar. Minstemann kom derimot i karantene, og som føresett er eg dermed i ventekarantene. Det er godt å ha funne seg ein hobby slik tida er no.
 |
| Før kurs |
 |
| Etter kurs (1 1/2 time) |
Livet under Korona er noko stilleståande, men når ein i tillegg skadar seg, vert det i tillegg stillesitjande. Eg heldt meg heime frå jobb tre dagar denne veka, og torsdga og fredag gjekk eg på jobb. Eg kjende meg noko redusert og omtåka, men det gjekk no greitt. Eg har veldig kjekke elevar i år, og akkurat no held vi på med Irland i engelsk. Fredag hadde eine klassa fagdag, og då hadde vi først gruppearbeid om Irland, og deretter såg vi filmen "Angela's Ashes". Eg var passande kledd for dagen, synest eg.
I fritida vert det ein del "bingewatching" - først og fremst nyhende og dokumentarar, men òg ein del drama. Eg sette i gang eit nytt strikkeprosjekt førre søndag, og biletet viser kor langt eg hadde kome laurdag kveld. Denne gongen strikkar eg til Eldstejenta, og med denne farten får eg kanskje ferdig genseren til påske. Ho har bursdag 23. mars, og ho kjem heim til påske, viss koronaen tillet det. Eg kosar meg med strikkinga, spesielt når eg kan høyre på islandske bøker attåt. Det er dessutan kjappare å strikke i den minste storleiken, som eg reknar med er rikeleg stor. Eg strikka Small til meg sjølv, og den er i alle fall stor nok til meg. Mønsteret går også raskare no når eg har forstått gangen i det heile, og neste gong skal eg strikke begge ermane ferdig før eg strikkar bol, som eg synest er det kjekkaste. No er eg ferdig med eitt erme, halvferdig med bolen og 3/4 ferdig med erme nummer 2. Planen er å strikke ferdig erme nummer 2 før eg held fram med bolen. Det kjekkaste er sjølvsagt mønsteret til slutt, men det tek òg mest tid. Armane mine toler strikkinga forbausande godt, så lenge eg kviler høgre alboge på armlenet. Eg ser fram til å vere meir fysisk aktiv, men håpar eg får fullført eit strikkeprosjekt til før sommaren.
 |
| Sushi frå kinarestauranten på Eid |
Boka er både samfunnskritisk og humoristisk, og ein kan kjenne seg att i mange av tankane og kjenslene til hovudpersonen. Eg syntest kanskje slutten vart litt tam, men elles var det ei god bok.
Fredag i førre veke hadde eg fagdag, og etter jobb stakk eg innom garnbutikken som ein kollega av meg driv. Det er mange flinke strikkedamer på jobb, og eg har vore utsett for eit vist strikkepress. Draumen er å klare å strikke ein Riddarigenser, og eg kjøpte fargar som er heilt ulike den genseren mamma strikka til meg før ungane og eg reiste på ferie til Island i 2019.
Ettermiddagen fredag hadde eg eigentleg tenkt å tilbringe på sofaen, men så vart eg så spent at eg strikka den nedste mønsterborda på bolen. Laurdag ettermiddag skulle eg strikke meir, og då oppdaga eg at det var snurr på bolen, så eg måtte rekke opp alt og begynne på nytt. Det var litt demotiverande, men det gjekk mykje fortare andre gong. No er eg inne i ein einsfarga fase, og det går bra, bortsett frå at dette ikkje på nokon måte kjennest godt for armane.
Eg har svært låg sjølvtillit når det gjeld handarbeid. Både mor mi og systera mi er svært flinke, og eg har alltid vore ei kløne når det gjeld finmotorikk. No har eg fleire som har sagt dei vil hjelpe når/dersom eg står fast, og det kan dei kome til å angre på. Førebels er det ein kjekk, ny hobby for meg - eg strikka eit par genserar i 13-14-årsalderen og ein dokkegenser på 1990-talet, men elles har det vore lite og inkje av denslags. Får eg til dette, skal eg strikke eit par til med det same, så eg held ferdigheitene ved like.
 |
| Så langt kom eg fredag, men det var altså snurr på bolen |
 |
| Søndag: nytt forsøk, denne gongen utan snurr |
 |
| Tysdag kveld såg det slik ut |
Med denne boka vert serien avslutta. Eg veit ikkje kor mykje eg har fått ut av lesinga, men det har til tider vore morosamt. Det er òg ein kultklassikar som eg har hatt lyst til å lese.
Det mest morosame med gamle sci-fi-tekstar, er mangelen på evne til å fantasere forbi sine eigne grenser. I boka ringjer ein til dømes eit nummer for å få tak i telefonnummer og adresser, noko som vart ei digital teneste for mange år sidan. Det som derimot er meir realistisk, er klokka til Arthur, som inneheld mykje meir informasjon enn berre tida. Dette er ein idé som starta for lenge sidan, og som dei siste åra har blitt vidareutvikla mykje.
Boka var spennande, men spenninga flata mykje ut mot slutten. Etter at vi har fått løysinga, kjem det ein lang sekvens der vi får repetert handlinga i fortida i detalj, men no med eit tillegg om det som faktisk hende. Dette vart veldig langdrygt.
Dette var den siste boka av forfattaren som låg ute på Storytel, og eg må seie det har vore kjekke bøker, og veldig varierte og variable i innhald og kvalitet.
Måndag og tysdag hadde eg heimeskule, men tysdag var eg i tillegg kalla inn som vara til eit møte. Dermed vart det til at eg underviste heimesitjande elevar frå eit rom på skulen, før eg gjekk på møtet. Frå og med onsdag hadde vi normal skule med heile klassene samla, og det var stor stas. Resten av veka gjekk frykteleg fort, og så vart det arbeidshelg, etter at eg hadde tatt inn eit par bunkar før i veka.
I dag, søndag, gjekk eg tur i Mjeltvika, vaska huset og retta ein del, og så kom Minstemann heim. Vi har hygga oss med ost og kjeks, og så går det mykje i koronareglar og nyheiter innimellom.
Eg likte denne boka godt òg, sjølv om eg gissa mykje av samanhengen lenge før slutten. Det eg likar best med forfattaren, er at forteljingane er så varierte, med stadig nye vinklingar. No er det berre ei bok att av forfattaren på Storytel, og eg les den òg før eg finn noko anna, men eg kjenner at eg er klar for noko anna enn krim snart.
Boka er spennande veldig lenge, men eg synest spenninga flata ut mot slutten, då eg gissa ein heil del undervegs. Likevel er dette ei ny problemstilling frå Joy Fielding, og eg er enno imponert av denne forfattaren. Eg har eit par bøker att i samlinga på Storytel, og eg reknar med eg les dei òg, før eg begynner på noko anna.
