Siste dag før ferien

Fredagen kom med jobblunsj, talar og prat i eit par timars tid. Vi har hatt eit strevsamt jobbår, og det var på høg tid med ferie. Etter lunsjen stakk eg bortom mamma ein times tid medan eg venta på flyet til Eldstejenta. Det landa, og det var sjølvsagt fantastisk å få henne heim for første gong sidan jul. Oslobyen har vore utrygg gjennom heile pandemien, men ho har gått klar, heldigvis. Vi handla litt og henta Veslejenta før vi reiste heim. Der hadde Storegut teke kantslåtten og laga nydeleg vegetarlasagne, så vi fekk oss eit godt måltid. Han skulle besøke ein kompis, men vi damene gjekk oss ein tur med Charlie innover bygda, såpass vi fekk litt trim. Det er eit mål for sommaren å trimme ein del.

Og så fekk sjølvsagt Eldstejenta ny genser - ein ny chunky Dahlia, men mindre, og strikka på tynnare pinnar. 

Bok 39 2021: "Søsterklokkene" av Lars Mytting

Dette er ei bok eg har hatt lyst til å lese lenge, og no dukka den opp i lydutgåve på Storytel. Boka er eigentleg tradisjonell, i den forstand at den fortel ei dramatisk og realistisk historie i kronologisk framstilling. Forteljinga tek utgangspunkt i ei segn om to samanvokste jenter som døydde, etter å ha vove diverse biletvevar. Faren deira donerte familiens sølvtøy til støypinga av to kyrkjeklokker etter at dødtrene var døde, og desse klokkene vert sentrale i hovudforteljinga i boka. Bygdefolket frys i den gamle kyrkja, og den lokale presten ivrar for å selje den til tyske interessentar. Ein mann kjem for å teikne detaljerte skisser av denne og fleire stavkyrkjer som skal bli rivne, og både denne mannen og presten likar den same kvinna. Boka er både interessant og spennande, med passeleg mengd romantikk og melodrama, i tillegg til lokalhistoriske fakta og ei problematisering av brytinga mellom den gamle og den nye tida. Rett og slett ei god bok.

Bok 38 2021: "Den tredje løgnen" av Agota Kristof

I den tredje boka i trilogien om tvillingane Claus og Lucas flyttar Lucas attende til barndomsbyen, der han prøver å finne att broren Claus. Boka er svært forvirrande, då den blandarfakta og fiksjon på ein slik måte at det er vanskeleg å forstå kva bokserien eigentleg har handla om. Eigentleg fekk eg lyst å lese heile serien på nytt med det same, og det kan hende eg gjer akkurat det ein gong. Eg må seie at eg likte den første boka aller best, for heile spørsmålet om kva som eigentleg hadde skjedd og kven som eigentleg fanst vart veldig forvirrande i lengde.

Bok 37 2021: "Beviset" av Agota Kristof

På slutten av den første boka i trilogien reiste den eine av tvillingane over grensa, medan den andre vart att heime. I denne andre boka i serien følgjer vi berre den eine av dei, og det vert sådd tvil om den andre finst, eller om han berre er eit påfunn i notatbøkene vi vart presenterte for i første bok. Denne serien er noko av det mest spesielle eg har lese, både når det gjeld stil og innhald.

Folkestadvatnet rundt

Søndagen var vi litt sprekare. Vi parkerte ved Myrane på Folkestad og gjekk opp til setra. Der gjekk vi rundt vatnet og ned att, noko som til saman tok 2 1/2 time. Det var skrekkeleg mykje mygg, sidan det no har kome ein del regn òg.

Botnasanden

Storegut kom heim fredag 4. juni, og det var stor stas. Laurdagen kosa vi oss mellom anna med å gå ein tur til Botnasanden, der ungdomane kasta smutt og såg på steinar og diverse på stranda, akkurat som i tidlegare år. 

Bok 36 2021: "Oppdageren" av Jan Kjærstad

Så var eg framme ved den boka eg allereie hadde lese, og som eg heldigvis hadde gløymt mykje av. Noko av det eg hugsa, var ei skildring av korleis Jonas Wergeland vaska prisma i ei lysekrune heime hos bestemora. Dette kan høyrast trivielt ut, men Kjærstad skildrar så godt korleis barnet Jonas ser på verda gjennom desse prisma, ei kjensle som eg tenkjer er lett å kjenne att frå eigen barndom, der små gjenstandar kan vere svært interessante og dermed inspirere fantasien. I tillegg er desse prisma eit godt symbol for korleis røyndomen vert "broten", slik lyset vert det, alt etter korleis ein dreiar på prismet. Dette er eit døme på korleis Kjærstad har skrive denne romanserien. Noko av det kan verke litt ute på dato, for eg hugsar godt den litterære trenden med å vise at den store forteljinga ikkje fanst, berre små delar, og dessutan tanken om at eit menneske er ein lauk, slik Peer Gynt var det. Samstundes har romanserien mange kvalitetar som minner om kriminallitteratur, der ulike små hendingar får ei heilt ny meining etter kvart som ein får ny, supplerande kunnskap. 

Det tok si tid å lytte seg gjennom alle dei tre bøkene, men eg har kosa meg veldig undervegs. Jan Kjærstad er ein forfattar eg har lese ein del av, men desse bøkene er det beste eg har lese av han. Dei er òg det beste eg har lese på lenge. 

Bok 35 2021: "Erobreren" av Jan Kjærstad

Forteljarstemmene i denne andre boka i trilogien er ein slags dokter eller psykolog, i tillegg til ei mystisk kvinne som kjem til denne personen og fortel om Jonas Wergeland. Han sit no i fengsel for drapet på kona, og han har såleis mist den heltestatusen han hadde i Noreg. Den mystiske kvinna prøver å forklare omstenda rundt det mystiske dødsfallet.

Ein stad såg eg bokserien omtala som ein mosaikk av historier, og det synest eg var ein særs treffande karakteristikk.

Bok 34 2021: "Forføreren" av Jan Kjærstad

For mange år sidan melde eg meg inn i ein bokklubb, og som velkomsttilbod fekk eg ei bok som eg las og likte godt. Det viste seg å vere tredje bok i ein trilogi på tre tjukke bøker, og det vart ikkje til at eg las dei to første. No har det gått mange år, og bøkene dukka brått opp på storytel. Dermed begynte eg på trilogien som lydbok, og heldigvis hadde eg gløymt mykje av den tredje boka eg allereie hadde lese. Jan Kjærstad fekk mange lovord og fleire prestisjefylte prisar for serien, og det forstår eg godt. Dette er berre ei fantastisk leseoppleving, sjølv om noko av innhaldet er ute på dato, som til dømes "fjernsynet" si rolle i den første boka. Heile serien kan oppsummerast kort med at ein ved å få innblikk i ulike hendingar i livet til eit menneske, sett frå ulike perspektiv, og at personen Jonas Wergeland dermed blir i fri flyt frå start til slutt. Samstundes viser forfattaren fram ulike sider ved det norske samfunnet og norsk historie.

I denne første boka i trilogien møter vi ei mystisk forteljarstemme som kommenterer hendingane ut frå sin ståstad som "ikkje heilt norsk". Vi blir kjende med Jonas Wergeland gjennom denne forteljarstemma, og mykje handlar om tv-serien han vart kjend for å lage. I tillegg får vi høyre at kona hans vart funnen skoten hieme i huset hans.

Genser nummer ni: Chunky Dahlia til Veslejenta

Etter ein genser nummer 8 som truleg kjem til å bli rekt opp att, då den vart altfor stor, strikka eg ein Chunky Dahlia til Veslejenta. Den er strikka i fargen "pudderrosa" av Sandnes børstet alpakka, og den vart perfekt stor. Denne gongen gjekk eg ned ein pinnestorleik for å få litt mindre "chunky" preg. Sidan ho hadde bursdag i går, vart det liksom ein liten presang.

Postvegen revisited

Laurdag ettermiddag/kveld gjekk vi årets første tur på vegen frå Langedalsbroe til Brekka, det vi kallar postvegen. Det var nydeleg sol og fin temperatur, og det er deilig å sleppe beitande dyr når ein går med hund. Fleire familiar hadde campa i telt ved vatnet, og det var triveleg å sjå.

Grensesteinen låg fullstendig i skugge

Ulvedal

Like ved Blakset, på Panoramavegen mellom Stryn og Lote, såg eg ein gong eit uteamfi og eit skilt som tilsa at der skulle vere eit turområde. Tysdag etter jobb hadde Bladfyken og eg eigentleg ingen mål og meining når det gjaldt turmål, men så enda vi opp ved dette amfiet ved eit skilt som sa "Ulvedal". Der var fleire alternative ruter for turgåing, og vi enda opp med å gå den nedre ruta, der vi fekk sjå ei røvarhole (Baggehola) i eit bratt berg, utsikt over fjorden på ein plass som var veldig bratt, ein botanisk hage anlagt på ein stad midt i ei fjellside som hadde vore brukt til fruktdyrking tidlegare og ein berghammar som hadde vore brukt til utsprenging av skiferheller. Det var kanskje ikkje så lange gåturen, men det var mykje interessant å sjå, noko som denne dagen var langt viktigare. 

Baggehola, der segna seier ein mann gøymde seg for øvrigheitene i tre år etter å ha slått i hel ein annan mann i Innvik. Han fekk seinare lovnad om frikjenning viss han tok seg av ein ugjerningsmann på Selje kloster, noko han gjorde. Kona rodde over med mat i dei tre åra mannen budde i den bratte fjellsida.

Her dyrka bøndene frukt og bær tidlegare, før dei fekk til slikt på eigne gardar. Ein lun og fin plass midt i fjellsida.

Her synte spor etter skiferhelleproduksjon

Maidagar

Det har vore dårleg med blogging i mai, men det betyr ikkje at ikkje noko skjer. Eg har sete med dungevis av tentamenssvar, og dei fekk eg unna relativt raskt, takka vere raude dagar. Elles har vi feira 1. og 17. mai, mamma og eg har vore på Lopradag og elles har det blitt turgåing i lokalmiljøet og ein tur som skal få sitt eige blogginnlegg. Litt hagearbeid har det òg blitt, og for tida er det nydeleg vêr. 

1. mai i Volda

Lisjedalen

Korpsmusikantane på 17. mai

Veslejenta og Charlie på tur på Sagesetra

Chunky Dahlia til Eldstejenta

 Og slik såg den ut på. Ut-inn, men dog...

Genser nummer sju: "Chunky Dahlia" til Eldstejenta

Eldstejenta hadde lyst på ein "pusegenser", og Gamla hadde lyst til å lære seg å strikke med ulike teknikkar. Eigentleg var tanken å strikke nokre bomullsklutar i ulike teknikkar, men her går ein hardt ut når ein først satsar. Mønsteret "Chunky Dahlia" er berekna å bli strikka med to trådar samstundes. Det såg eg mørkt på, sidan mønsteret i seg sjølv kom til å bli krevjande nok. Fargeutvalet var dessutan noko avgrensa, og Eldstejenta ville ha pastellfarga blå eller gul, noko som ikkje fanst i dette garnet. Dama i strikkebutikken, som forresten er kollega av meg og nesten sambygding, foreslo då å bruke "Børstet Alpakka" frå Sandnes garn, og det er det mest fantastisk mjuke eg har halde på med. Sidan eg valde ein lysegul farge, fekk eg assosiasjonar til nyklekka kyllingar. Før eg tok til, strikka eg ein prøve  på mønsteret i noko restegarn eg hadde liggande, noko eg seinare rekte opp. Eg tenkte det kunne bli problematisk å rekke opp og strikke om att det pusete garnet utan at det vart stygt. Ved bruk av youtube og djup konsentrasjon fekk eg til mønsteret i berestykket, og deretter strikka eg nedover bolen og erma. Fredag festa eg trådane og sende genseren til Oslo. Eg skal strikke fleire etter same mønster, men tenkjer å bruke tynnare pinnar for at genseren skal bli mindre "chunky". Eldstejenta måtte derfor få tilsendt genseren så ho kan prøve den og seie si meining. Eg strikkar noko anna så lenge. Sjølvsagt.

Bok 33 2021: "Tvillingenes dagbok" av Agota Kristof

Det er krig, og mora overlet tvillinggutane sine til mor si på landsbygda, der dei vil vere tryggare. Denne bestemora er ufyseleg på så mange vis, og gutane tilpassar seg det nye levet ved å bli tøffe og harde. Det skjer fryktelege ting, og alt blir fortalt på ein uhyggeleg, enkel måte. Denne boka kjem til å sitje i ei stund, den er berre utruleg spesiell. Etter det eg har forstått, er dette første bok i ein trilogi, men førebels er berre den første blitt lagt ut på Storytel. 

Genser nummer seks, Føyka nummer 3

Eg gjorde ferdig denne genseren førre helg, men festa ikkje ferdig trådane før måndag. I dag, søndag, kom endeleg Minstemann og fekk prøve genseren. Den er rikeleg stor, enno, og skikkeleg varm, då den er strikka i varmt garn (Troll) som ofte ligg tredobbelt.Guten var svært nøgd, og fargane har han valt sjølv.

Bok 32 2021: "Death message" av Mark Billingham

Tom Thorne mottek bilete av ein død mann på telefonen sin, og spørsmåla er kvifor nokon sender slike bilete, kven som gjer det og kva dei vil oppnå. Denne boka var eigentleg litt dårleg, og eg gir dermed opp forfattaren Billingham og finn noko anna enn krim. Kanskje vart det nok av sjangeren, og kanskje er det noko med at desse lydbøkene truleg er forkorta utgåver, slik at samanhengane plutseleg blir borte for meg. Eg veit ikkje, men no vart det i alle fall nok.

Tur til Refviksanden og Kråkenes fyr

Då snøen endeleg stogga og sola skein på dagtid, sat eg sjølvsagt noko nedelesst i rettingsarbeid. Laurdag fekk eg ei "leidebyge" aldeles, så etter noko rettingsarbeid kom Bladfyken og tok meg med på kveldsutflukt til Refviksanden og Kråkenes fyr. Det var ein fantastisk ettermiddag/kveld med varm sol og ingen vind, og der var mange bubilar parkerte ved refviksanden. Det såg litt hyggeleg ut å campe, noko eg trudde eg hadde fått nok av for lenge sidan. Også ute ved fyret var det vindstille og heilt ufatteleg fint. Ikkje eit snøfnugg å sjå, men derimot kusymre og gjødselspreiing som gir håp om at våren er komen for å bli.

Eigentleg ville vi gå tur blant vindturbinane oppe på fjellet, der anleggsvegane har blitt populære turvegar, men på det tidspunktet var eg så svolta at eg trua med å late livet. Vi køyrde mot Eid, og stogga så og kjøpte burger på Stårheim. Det smakte himmelsk, og leidebyga var brått over.

Snøen som fall i år

Det begynte å snø på tampen av påska, og så heldt det fram med snø og kulde i over ei veke. Berre hunden syntest det var gøy, for å seie det slik. Det har blitt ein del turar i nærmiljøet, men ikkje for mange heller. 

Bok 31 2021: "Svensken" av Guro Hoftun

Ein svensk mann bur i eit slags kollektiv i Oslo saman med to arbeidskameratar. Dei har som jobb å montere balkongar på byleilegheiter. Handlinga er relativt triviell, men boka er òg eit skråblikk på det norske samfunnet, og både balkongane og stillasa vert symbolske, på ein måte. Eg likte boka veldig godt, då den sa mykje om tida og landet vi lever i.

Bok 30 2021: "Buried" av Mark Billingham

Ein ung gut vert kidnappa, og foreldra melder ikkje saka før det har gått eit par dagar. Faren er tidlegare politimann, og Thorne likar ikkje fyren. Politimannen må lage ei liste over kriminelle som kan ønskje å hemne seg, og dermed får ein innblikk i eldre kriminalsaker som kanskje har ein samanheng med kidnappingssaka. Midt i det heile vert kidnapparane funne døde, men den kidnappa guten er framleis borte.

Bok 29 2021: "Lifeless" av Mark Billingham

Etterforskar Thorne har ei merkeleg rolle i denne romanen. Han er noko ute av seg på grunn av eit dødsfall i familien, og så jobbar han "under cover" i ei sak der nokon tek livet av heimlause menn. Thorne lever altså som heimlaus, og i dette miljøet trivst han faretruande godt, samstundes som det er fare for at mordaren slår til igjen. Boka er interessant fordi det vert peika på fleire årsaker til at nokon endar opp med å bu på gata, og ein får dessutan innsyn i ei anna side ved kjende strok i London.

Siste påskedag 2021

Etter mange fine fridagar har vi no kome fram til den siste i rekkja. "Den stille veka" har i år vore aanten stille eller ikkje stille i det heile tatt, slik det er når ungdomar kjem heim til mor. Innimellom måltida har eg strikka ein genser (5 genserar på åtte veker), lese bøker, sett seriar, retta prøver og gått tur. Første påskedag (i går) kom det brått mykje nysnø, etter ein dag med storm, og i dag er det full vinter ute. Trondheimsstudentane reiste for ei stund sidan, og denne gongen køyrer dei "ytre", med alle ferjene. Det er ikkje så lenge før Veslejenta kjem heim att, men begge skal jobbe her i området i sommar. Eldstejenta kjem heim i juni; også ho skal ha sommarjobb her. Det har vore svært hyggeleg med meir liv i leiren, og det er nesten uverkeleg at det i morgon igjen er kvardag og koronafare. 

Veslejenta i sin "Føyka", strikka i Troll-garn frå Hillevåg.

Bok 28 2021: "Scaredy Cat" av Mark Billingham

Ei ung kvinne vert knivstukken og drepe etter at ein mann har følgt etter henne frå undergrunnsstasjonen. Ei anna kvinne vert funnen på same måte, drepen om lag samstundes. Fleire andre mord har gått føre seg på same måte, med to nesten identiske drap samstundes. Det vert klart at ein ikkje berre har å gjere med ein mordar, men med eit mordarpar, og ein får i tillegg ei parallell historie om ein oppvekst utanom det vanlege.

Bok 27 2021: "The Burning Girl" av Mark Billingham

I denne boka går brotsverka føre seg i eit miljø med "organized crime", det vil seie eit slags mafiaoppgjer i London. Ei ung jente har blitt sett fyr på ei tid tilbake, og ho tek livet av seg etter å ha levd eit par år med store brannskadar. Jenta var ikkje det eigentlege målet for angrepet, då angriparen tok feil av henne og venninna, som var dottera til ein kriminell. Eg er ikkje så interessert i denne typen kriminalgåter, så denne boka var ikkje så spennande etter min smak.

Bok 26 2021: "Lazybones" av Mark Billingham

Denne gongen løyser Tom Thorne ei kriminalsak der nokon skriv brev til dømde valdtektsmenn i fengsel og ønskjer å møte dei. Deretter vert dei drepne. Eg likte denne boka betre enn den førre boka i serien, då løysinga var meir realistisk.

Bok 25 2021: "Sleepyhead" av Mark Billingham

Eg fann ein ny krimforfattar, og dermed blir det nokre engelske krimlydbøker på meg. Første bok i serien om Tom Thorne handlar om Alison, som ligg i koma etter eit slag. Tre andre kvinner har døydd, og ein trur først at Alison har blitt utsett for eit mislukka mordforsøk. Etter kvart viser det seg at det er dei andre kvinnene som er blitt utsett for mislukka forsøk på det Alison har blitt utsett for.

Palmesøndag 2021

Denne veka vart relativt hektisk på jobb, og i tillegg var det både TOK-møte, møte i kommunestyregruppa og kommunestyremøte. Fredag kom endeleg dei to som studerer i Trondheim heim på ferie. Storegut vart beordra å prøve genser med det same han hadde kome, og heldigvis passa den. Vi vart elles sitjande oppe til langt på natt og prate om alt mogleg. Feriekjensla seig verkeleg inn. Laurdag gjekk gutane og eg tur i Mjeltvika, og så laga vi julemiddag (pinnekjøt). Det er ein enkel rett som passar deg sjølv mykje av tida, så det passar godt utanom jula, synest eg. 

Digitalt bursdagsselskap

I dag feira vi Mamma/mormora sin bursdag saman med mange andre i storfamilien i digitalt selskap. Vi feira dessutan fastelavn med krembollar, noko eg hadde lova ungane å ta att når vi var samla. Eg fekk strikka ferdig genser nummer 4, som er i mønsteret Føyka med litt utradisjonelle fargar. Den blir frykteleg varm, men mønsteret har vore veldig kjekt. Eg har ikkje fått tak i islandsk ullgarn, så eg strikka den i "Blåne" frå Hillevåg. Det var eit deilig garn å strikke i.

Elles har vi prata, sett tv, ete godteri og kosa oss i vår vesle kohort. Alle er friske, og det er kjekkare å vere fleire samla enn å sitje aleine i sin eigen kohort. Eg er glad i å vere aleine, men det er no grenser for alt.

Ny veke, nye prosjekt...

Det har visst blitt ein vane å blogge søndagane, som ei oppsummering av veka, så også i dag kjem ein liten tilstandsrapport. Måndag hadde vi heimeskule. Eg hadde trudd at smitten ville eksplodere, og at vi skulle ha heimeskule i mange dagar, men då eg hadde vore på butikken etter jobb og kom heim att, hadde elevar og lærarar fått melding om vanleg skule tysdag. Eg syntest det var litt skummelt, spesielt med tanke på at Minstemann var i karantene, så eg gjekk med munnbind mykje av dagen tysdag. Etter jobb stakk eg innom strikkebutikken for å kjøpe meir garn, i tilfelle eg brått kom i karantene. Onsdag deltok eg på ein konferanse digitalt, og då nytta eg høvet til å multitaske (lytte og strikke). Torsdag var det vanleg skule att, med noko rolegare stemning, sidan ingen nye smittetilfelle var rapportert på skulen. Fredag skulle vi eigentleg ha skidag/aktivitetsdag, men både elevar og lærarar fekk fri, noko eg synest var fornuftig.

Eg har undervist om Irland i det siste...

I fritida har eg lese, sett på seriar, gått tur med hunden og strikka. Laurdag vart eg ferdig med min tredje Riddari, så no har eg bursdagsgåve klar til Storegut. Tre genserar sidan eg begynte å strikke 5. februar - det er i overkant mykje, men eg har sete frykteleg mykje i ro desse vekene. Eg sende pakke til Eldstejenta på onsdag, og laurdag fekk ho den. Eg hadde lagt litt påskesnop i pakken òg, og det kan no vere ei lita trøyst for henne som ikkje ser seg syn med å kome heim til påske. Ho er i praksis på ein skule i Nordre Follo og bur i Oslo sentrum, så det er ein viss risiko med det. Eg håpar ho hadde ein litt betre dag på grunn av pakken eg sende, og eg ser veldig fram til at ho kjem heim i sommarferien.

Ho fine i Oslo

Det er nesten uråd å skaffe Lettlopigarn no, noko som er irriterande, i og med at eg har eit par mønster eg har lyst til å prøve ut. I desperasjon testar eg ei oppskrift med eit heilt annleis garn. Den neste av borna som skal få genser er Veslejenta, og då hadde eg tenkt å strikke i Alafosslopi. Eg testar ut oppskrifta i garnet Blåne, så får vi sjå korleis det fyk av seg (mønsteret heiter "Føyka", så her var eit lite ordspel). Førebels ser genseren så liten ut at det spørs om Veslejenta får ta til takke med den, men det spørs om mammas fargeval fell i smak. Eg vel fargar etter innfallsmetode og humør, og denne gongen tok det litt av. De får vente i spaning...

Bok 24 2021: "Alt du elsker, skal brenne - På innsiden av den hvite nasjonalismens gjenfødelse i USA" av Vegard Tenold Aase

Eg såg forfattaren intervjua på TV for eit par veker sidan, og då vart det nemnt i presentasjonen av han at han hadde følgt ulike nasjonalistiske grupper i USA- Når så boka dukka opp få eg scrolla rundt på Storytel, vart den eit naturleg val. Aase har som nemnt følgt ulike grupper på ytre høgresida, snakka med dei og delteke i arrangement med brenning av kors og marsjar ved innsetjinga av Donald Trump som president i 2017. Forfattaren hevdar at retorikken Trump brukte er basert på retorikken til nasjonalistane, og han hevdar òg at nasjonalistane fekk problem då Trump hadde vunne valet, då dei i hovudsak baserer retorikken sin på å vere i opposisjon til makteliten. Boka er både interessant og lærerik, sjølv om dette er eit tema eg har lese mykje om og sett dokumantarar om før.