Genser nummer 51: "Kvitebjørn" til Veslejenta

Genser nummer tre til barn nummer tre vart ferdig akkurat i tide til bursdagen hennar! Fargane har ho valt sjølv.

Genser nummer 50: "Afmæli" til meg sjølv

Afmæli betyr noko slikt som "fødselsdag" eller "jubileum", og det passar godt når ein rundar femti. Genserar, altså. Dette var eit sideprosjekt til bjørnegenserane, for både bol og ermar er blitt strikka i ferjekø, på jobb eller på ferja. Mønsteret måtte eg ta heime, men det går rasande fort, samanlikna med bjørneprosjektet. 

Fargane sette eg saman sjølv, mykje ved bruk av restar. Eg kjøpte berre botnfargen (marineblå) og halsfargen, som også er brukt mellom dei andre fargane (lys askegrå). Inspirasjonen var nordlys, men eg er ikkje heilt sikker på at det vart så vellukka. Genseren vart i alle fall heilt ulik dei to andre afmæli-genserane mine, og eg har allereie tankar om fleire. Mønsteret har i alt ni fargar, men det var ikkje noko stress å feste trådane på denne dagen etter at eg festa trådar på ein bjørnegenser. Minn meg på at eg snart strikkar noko einsfarga!

Genser nummer 49: "Kvitebjørn" til Storegut

Bjørnunge nummer 2 får ein brun versjon av Kvitebjørngenseren. Garnet er léttlopi, og fargane var eigentleg litt tilfeldige, då eg etter kvart har opparbeidd eit visst lager av restar i dette favorittgarnet mitt. Genseren har i alt åtte fargar, og tråden må ofte klippast mellom kvar gong ein farge er brukt. Dette medfører ein heil del festing av trådar i etterkant, så det tok si tid før eg orka den jobben. Løysinga vart multitasking, der eg har sett elevpresentasjonar på video medan eg festa. I den perioden eg har sete og retta skriftlege produkt, har eg ikkje orka keisamt handarbeid i "fritida", så eg har fleire ferdigstrikka prosjekt liggande på vent. Uansett er dette eit kjekt mønster å strikke, spesielt med raglanfellinga på slutten. Eg tilpassa også denne gongen mønsteret slik at det vart meir symmetrisk enn det opprinnelege mønsteret. No får eg berre håpe at genseren passar, og at eigaren ikkje får bruk for den på ei stund. 

16. mai 2023

I år, som i fjor, feira jobben min siste dagen med russefeiring i den nye idrettshallen i bygda. Klassene laga faner, og vi hadde aktivitetar som tautrekking, innebandy, russerulling og russedans. 

Bok 17 2023: "Brorskapet - en historie om drapet på Benjamin Hermansen" av Anne Bitsch

I tillegg til å fortelje historia om dette rasistisk motiverte drapet, fortel også forfattaren om bakgrunnshistoriene til drapsofferet og dei som stod bak. Ein får eit grundig innblikk i framveksten av nynazistiske miljø i Noreg på 80- og 90-talet, og det er ei interessant og tankevekkjande bok.

Florø

 Veke 17 gjekk inn i historia som ei svært travel veke på jobb, med fem vikartimar og ein rettebunke på kveldstid. Fredag kom eg heim relativt tidleg, etter ein jobbdag med 21 elevsamtalar og ein film, og då vart eg sittande i ein stol på verandaen i fem timar - først sovande, deretter strikkande.

Laurdag var det siste finevêrsdagen, så då bestemte vi oss for å fare på roadtrip. Turmålet var Florø, der eg aldri har vore i dagslys før (eg måtte overnatte der ein gong på 80-talet, men då var det vinter og mørkt). Vi reiste over nordfjorden ved Stårheim-Isane og køyrde via Svelgen, men på heimveg reiste vi den mykje finare vegen om Førde. Det er lengre, men mykje meir behageleg. Det var dessutan eit poeng å køyre ein runde, ikkje fram og attende.

I Florø vandra vi litt i gatene, før vi fann noko som heiter Lilleåsen. Der ligg ein gamal vasstank som opphavleg var brukt for å få nok trykk på vatnet i sildeoljefabrikkane, men som no var tømd. På området restaurerer dei tanken og lagar ein kulturarena på toppen av åsen. Det var eit flott prosjekt!

Elles inntok vi årets første softis i hovudgata i Florø, men middagen enda vi opp med å ta på kinarestauranten på Eid, før vi tok helgehandelen. 

Eigentleg burde ein ha jobba i hagen eller gjort noko anna nyttig ein slik fridag, men det var ufatteleg godt å kome seg ut og sjå noko nytt og noko anna enn det kvardagen byr på.

Bok 16 2023: "Maria Stuart og hennes verden" av Richard Herrmann

I denne boka presenterer forfattaren, som les sjølv, heile Stuart-rekkja i det britiske monarkiet, frå Mary til Anne. Det er ei fryd å høyre Herrmann lese, og her får historia kjøt på beina såpass det er god underhaldning òg. Eg likte spesielt å høyre om Cromwell og den republikanske perioden, for den visste eg minst om frå før.

Bok 15 2023: "Si ingenting" av Patrick Radden Keefe

Undertittelen til boka er "en sann historie om mord og terror i Nord-Irland", og sjangeren er altså sakprosa. Den har fått terningkast 6 i VG og Adresseavisen, og den har blitt tildelt Orwell-prisen. Eg begynte på boka for snart to år sidan, men det er såpass tung materie at eg berre har lese i den periodevis. Temaet er "The Troubles", eller borgarkrigen i Nord-Irland frå 1960-talet og fram til langfredagsavtalen i 1998. Boka tek også føre seg tida etter 1998 og fram til den kom ut i 2019. 

Handlinga overgår den verste påskekrim, med terroråtak, bortføringar, sveltestreik og tysting som nokre av ingrediensane. Ei stadig tilbakevendande historie er den om tibarnsmora som vart bortført, og kva som skjedde med henne. Ein får også høyre om den hardbarka terroristen Dolours Price, som overlevde sveltestreik i fengsel fordi ho vart tvangsmata i over 160 dagar. Etter all mediepublisiteten rundt dette vart tvangsmating forbode, noko som førte til at Bobby Sands og ti andre seinare svalt seg til døde. Den karismatiske Gerry Adams blir kritisert for å ha fornekta fortida si, og ein leiande IRA-mann vart avslørt som tystar ("tout") for lojalistane. 

Eg underviser om Irland og Nord-Irland kvart einaste år, og det er tema som engasjerer meg, sjølv om det er vanskeleg for elevane å skjøne det heile. I år er det 25 år sidan fredsavtalen vart signert, og ein får berre håpe at freden vil vare, trass i  at Brexit har sett nytt søkelys på denne delen av UK.

Kvitebjørn i Oslo

Eldstejentas kvitebjørngenser vart ferdig strikka og vaska  i løpet av påska, og den vart akkurat ferdig tørka til ho skulle reise attende til Oslo om kvelden påskeaftan. 

Genseren er den første i mitt nye bjørneprosjekt. Ungane mine heiter Bjørneset til etternamn, og då passar det godt å ha bjørnegenser. Eldstejenta har fått ta ut fargane sjølv, og det skal vel hine gjere også - i alle fall litt. Eg har nokre restar eg kan supplere med også.

Påska 2023

Veslejenta palmelaurdag

Dei to eldste måndag i påskeveka

Denne påskeferien har vi hatt nydeleg vêr mykje av tida, så skientusiastane har gått bananas i sosiale medium. Sjølv har eg hatt dei tre eldste ungane heime mykje av tida, og vi har gått turar på vegane og sete oppe til langt på natt med gode samtalar. I tillegg har det blitt eit par besøk hos Besta, litt jobbing, lesing og seriesjåing. Etter at ungane reiste, vart det litt hage- og skulearbeid òg, men enda meir strikking. Eg møtte alle tre i vinterferien, men dei hadde ikkje sett kvarandre. Om halvannan veke flyttar Veslejenta heim, og det ser vi fram til. 

Genser nummer 48: "Kvitebjørn" til Eldstejenta

Då ho var heime i vinterferien, bestemte Eldstejenta seg for kva fargar ho ville ha på Kvitebjørngenseren sin (mitt nye prosjekt er å strikke ein bjørnegenser til kvart av borna). Vi gjorde også nokre justeringar fr å få mønsteret meir symmetrisk, noko eg trur var lurt. Genseren inneheld 8 fargar, og det kan lett bli rotete viss mønsteret i tillegg er asymmetrisk. Det var mykje arbed med å feste trådar, sidan dei fleste trådane måtte kuttast kvar gong ein brukte ein farge. Garnet er lettlopi, og mønsteret er frå boka Villmarkstrikk 2. 

Tromsø

Utsikt frå rommet i 9. etasje

Utsikt frå rommet neste morgon

I midten av mars var eg så heldig å få reise på landslagsamling i LNU i Tromsø, saman med to kollegaer. Den eine kollegaen er opprinneleg frå Tromsø, så ho viste oss rundt ein del, sjølv om vi hadde lite fritid. Eg har aldri vore i Nord-Noreg før, så det var ei oppleving, og konferansen var også svært interessant og inspirerande.

Genser nummer 47: "Dahlia" til meg sjølv

Denne genseren har eg hatt liggande ei stund. Garnet vart kjøpt inn i håp om at det skulle bli ein julegenser, men no vart den brått ferdigstilt til eg skulle stille som settevaraordførar på eit kommunestyremøte. La oss kalle det ein valkampgenser. Fargen er "dyp rød" i Sandnes garn, ein tråd tynn silk mohair og ein i tynn merino. Eg strikka ein grøn som Eldstejenta fekk fordi den var for liten til meg, men no gjekk eg opp eit par storleikar så den skulle passe betre til meg. Eg har også ein blå i same mønster, men med anna garn.

Bok 14 2023: "Syndebukken" av Sofie Sarenbrant

I forstaden Bromma vert ein tenåringsgut funnen drepen. Blant dei velståande svenskane som bur der begynner rykta å florere, og mistankane mot utanlandske arbeidarar vert fort spreidde i sosiale medium. Handlinga er interessant og relevant, om enn noko usannsynleg.

Bok 13 2023: "Tiggeren" av Sofie Sarenbrant

 I Stockholm lever ei ung kvinne som livbergar seg med tigging. Ein tiggar vert funnen død, og mykje tydar på at nokon vil drepe fleire menneske i same kategori. Innhaldet i denne romanen er mildt sagt søkt, men igjen kan eg seie at boka er underhaldande krim, om ikkje så realistisk.

Bok 12 2023: "Avdeling 73" av Sofie Sarenbrant

Etterforskarhelten i serien, Emma, vaknar opp etter fleire månaders koma etter ei rideulukke. Ho oppdagar at mannens tidlegare sambuar har teke mykje av ansvaret for å passe dottera, noko som uroar Emma. Etter kvart lurer ho også på om rideulukka kan ha blitt arrangert. Innhaldet er noko urealistisk, men god underhaldning.

Bok 11 2023: "Visning" av Sofie Sarenbrant

Ein familie har hatt visning på bustaden sin, og neste morgon finn ein familiefaren død, drepen med ein av familiens kjøkenknivar. Dottera i huset er berre seks år, men ho hevdar at ein framand mann har klappa henne på kinnet i løpet av natta. Kan nokon ha gøymt seg i huset etter visninga? Igjen ei enkel og god krimbok.

Bok 10 2023: "Andre åndedrag" av Sofie Sarenbrant

Handlinga i denne boka går føre seg under Stockholm maraton. Ein mann kollapsar like etter start, og like etter døyr han. Seinare blir ei kvinne funnen død like ved løypa. Emma er til stades for å heie på systera, men blir oppteken med å løyse gåta rundt dødsfalla. God og enkel krim!

Genser nummer 46: "Afmæli" til meg sjølv

 

Sidan eg har mange små restar av garnet léttlopi, tenkte eg at eg kunne strikke meg ein genser i mønsteret "Afmæli". Eg har ein frå før, men mønsteret er lett og kjekt å strikke, trass dei i alt ni ulike fargane. Eg gjekk innom strikkebutikken for å sjå om dei hadde nok nøster til botnfarge i ein eller annan variant, og det vart ein lys beige farge med mørkare beige som farge til brota. Genseren vart svært ulik min andre "Afmæli", sjølv om fleire av fargane var felles, og eg må seie eg likar den andre betre. Fargane kjem ikkje godt fram på biletet, men dei var fire ulike grønnyansar, orange, raudt og brunt, i tillegg til lys beige og beige, altså. Det var kjekt med ein ny genser då måndagen kom - etter at eg hadde festa den siste tråden klokka 22 søndag kveld. Vanlegvis vaskar eg genserane før bruk, men denne gongen gjekk eg i den ein dag først. 

Genser nummer 45: "Djásn" til Kollegavenninne

Ei av mine kollegavenninner har hatt eit ønske om å få ein genser i islandsull, og til slutt gav eg etter og sa ja til å strikke til henne. Ho bestilte garn (léttlopi) og mønster, og så hadde vi nokre seremoniar med å måle, diskutere alternativ lengd og lengd på ermane. Eg var sært nøgd med resultatet då eg strikka genseren ferdig, men var redd den kom til å bli for liten. Då eg overrekte genseren var eg derfor noko spent på ein litt fryktsam måte, men den sat som støypt og var veldig fin til henne. Så fekk vi litt ekstra glede på kontoret denne veka òg!

Dei som er facebookvener med meg eller kollegavenninna, kan sjå bilete av henne med genseren på der. Eg er usikker på om ho ville like at eg la biletet ut her, så det berre droppar eg å gjere.

Vinterferie i Trondheim

To av avleggarane studerer i Trondheim, og det i tillegg er ein triveleg by, vart bartebyen eit naturleg reisemål for vinterferien. Vi reiste oppover med bil og overnatta på Scandic Solsiden, ein svært praktisk stad å vere når ein har bil sidan det var parkering i kjellaren. 

Tysdag kveld kom vi fram, og då vart det middagsdate med Veslejenta på ein restaurant like i nærleiken. Solsiden er ein fin bydel med mange restaurantar, eit lite kjøpesenter rett ved hotellet og til og med eit område med is for skøytegåing.

Onsdag møtte vi både Veslejenta og Storegut ved Rockheim, der vi tilbragte ein del tid. Vi enda opp med å køyre til Tyholttårnet og ete middag der. Det var noko uklart vêr om morgonen, men utsikta frå tårnet var fin. Egon-restauranten i tårnet har god mat og ok meny.

Ny genser til Storegut

Torsdag oppsøkte vi eit museum som var nytt for oss alle, og som var overraskande interessant: Sverresborg. Der var ei innandørs avdeling med utstilte ting frå kvardagslivet til folk, og i tillegg ei utandørs avdeling med ulike hus der ein kunne gå inn og sjå butikkar, apotek og tannlegekontor, til dømes. Ikkje alle husa var opne, men det var rikeleg å sjå både inne og ute. Middagen denne dagen tok vi som buffet på "Sabrura" på Bakklandet, der vi fekk sett ein av stamstadane til Storegut før restauranten opna. 

Snødekte ruinar av Sverres borg

Fredag vart Veslejenta med i Nidarosdomen, i tillegg til to av musea i Erkebispegården. Etterpå tok ho og eg ei lita runde i byen og såg i butikkar, før vi enda opp med å ete middag på same restauranten som vi var på første dagen. Storegut vart med på middagen, og denne kvelden slo vi til med biff. Vi var der tidleg, og var vel eigentleg heldige som fekk bord i det heile. Lokalet var stappfullt då vi gjekk.

Laurdag køyrde vi ned att, denne gongen over Hjerkinn og Romsdalen, for å variere litt. Vel heime venta Minstemann og Svigerdotter, som hadde vore hundevakter. Eg møtte dei faktisk på ferja, då dei hadde vore på Haddal, der Charlie hadde møtt tre hundar i storleiken Bichon Havanaise, Collie og St Bernhard, så han fekk no litt avveksling i ferien han òg.

Bok 9 2023: "Hvil i fred" av Sofie Sarenbrant

Det er alltid kjekt å oppdage ein ny krimforfattar og dermed ha ein heil serie av bøker framfor seg. Denne romanen handlar om ulike mystiske dødsfall på eit spahotell i Sverige. Det er ikkje den beste boka eg har lese, og løysinga er noko spesiell, men det var god underhaldning.