Genser nummer 14: Tirilgenser til Veslejenta

Dette var den første Tirilgenseren eg strikka, i storleik small med pinnar 2,5 og 3. Garnet er Sandnes Alpakka, fargen er lys lilla. Storleiken var om lag lik med den eg strikka til Eldstejenta, der eg brukte ein storleik mindre, men tjukkare pinnar. Eg har lyst til å strikke ein slik genser til meg sjølv, men har eit par, tre andre prosjekt òg. 

Veslejenta kom heim på haustferie nokre dagar, og det var sjølvsagt kjekt av fleire andre årsaker enn at ho fekk seg ny genser. Eg har ikkje tørna heilt.

Bok 61 2021: "Hør her'a" av Gulraiz Sharif

Dette er verkeleg ei fin bok som godt kunne ha blitt lese i skulesamanheng, tenkjer eg. tenåringsguten Mahmoud lever i ein familie med mor, far og ein veslebror som vil vere jente. Foreldra har innvandra til Noreg frå Pakistan, og familien vert noko stereotypisk skildra med ein far som arbeider alt han kan, og som stadig held på verdiar og haldningar frå gamlelandet. Dette vert forsterka når broren hans kjem på ferie frå Pakistan. 

Det om først og fremst er bra med boka, er skrivemåten. Syntaks og ordforråd etterliknar drabantbyspråket i Oslo, og det er fornøyeleg direkte og frå ein for meg noko ukjend synsvinkel når det gjeld omtale av det pakistanske miljøet og skildring av det norske samunnet. Innlesaren gjer ein fantastisk jobb med å levandegjere språket og karakterane. Denne boka er verkeleg ei "løp og les"-bok.

Bok 60 2021: "Unlimited Power" av Tony Robbins

Eg er ingen storlesar av sjølvutviklingsbøker, men igjen var det ein elev som skulle fordjupe seg i boka, og eg ville gjerne vite meir om den. Robbins er visstnok ein kjend førelesar og forfattar, berre sjekk youtube, og han har ein del interessante og gode idéar til korleis ein kan tenkje om livet sitt. Sidan eg las boka av jobbmessige årsaker, er eg kritisk til mykje av det han skriv, men eg har òg sansen for ein del av forenklingane og retorikken. Det gir ei positiv og konstruktiv haldning til å få til noko i livet, og det tenkjer eg alle kan ha bruk for innimellom.

Bok 59 2021: "Arven etter Arn" av Jan Guillou

Denne boka handlar om tida etter at Arn er død, og er dermed litt mindre interessant dramatisk sett. Likevel er det greitt  ha lese den òg, sjølv om det vart mykje maktkamp og kriging og lite anna i denne fjerde boka i serien. Serien er filma, i alle fall noko av den, og ved høve skal eg få med meg desse òg. Det er kjekt å lære historie gjennom historier.

Bok 58 2021: "Riket ved veiens ende" av Jan Guillou

I den tredje boka om Arn er han attende i Sverige, og boka handlar mykje om maktkamp og utvikling av metodar, avvikling av slaveri og liknande. Arn er sjølvsagt den store helten, men også andre går føre i utviklinga. Tanken slo meg medan eg las at eg kan veldig lite om svensk historie, mykje mindre enn til dømes britisk hitorie. Å lese slike bøker som dette kan gi ein noko innsyn på ein lettlesen måte.

Bok 57 2021: "Tempelridderen" av Jan Guillou

Som tittelen røpar, er Arn no tempelriddar, og i Midtausten utrettar han mykje, mellom anna gjennom ein venskap med fienden Saladin. Dette er ein del av historia eg ikkje har lese mykje om før, så den historiske delen av boka er interessant.

Bok 56 2021: "Veien til Jerusalem" av Jan Guillou

Serien om Arn er ein bokserie eg lenge har tenkt eg skulle lese, og no fekk eg eit påskot i og med at ein elev skal skrive fordjupingsemne i norsk om bokserien. Handlinga er lagd til om lag år 1200, og det meste av handlinga går føre seg i dagens Sverige.

I første bok vert vi kjende med barnet Arn, som overlever ei ulukke ved eit mirakel, og som det dermed vert knytt store forventningar til sidan Gud tydelegvis har ein plan med livet hans. Han vert opplært i eit kloster og blir både språkmektig, flink til å synge og flink til å slåst. Vel ute av klosteret er han klar til å starte eit verdsleg liv, men lagnaden ønskjer det annleis. 

Oslotur

Sidan eg hadde fri fredag, sette eg meg på nattbussen allereie torsdag kveld, så vi fekk ein lang og kjekk fredag i storbyen. Eldstejenta og venninna har delt bustad i fleire år, men flytta nyleg inn i ei fin og nyoppussa leilegheit i Biermannsgate på Grünerløkka, og der var det plass for Gamla å overnatte. 

Fredag vart Nobels fredsprisvinnar kunngjort, så vi tenkte det var passande å gå til Aker brygge og stikke innom Nobelsenteret. Det var sant å seie ikkje så mykje å sjå der, men det var ein hyggeleg ting å gjere for å markere dagen. Deretter åt vi ein liten lunsj, før vi tok trikken "heim" til heimebaka eplekake og is. Det pøsregna, men letta heldigvis ut på kvelden. då hadde vi billettar til framsyninga "Stardust" med Hilde Louise Asbjørnsen. Det var ei flott  framsyning med interessant innhald og fin musikk. Kvelden vart avslutta med middag på indisk restaurant, og då vi kom heim, var vi så trøytte at vi tok tidleg kveld.

Laurdag tok vi trikk til Kjelsås, og så gjekk vi tur nedover langs Akerselva. Eg hadde blitt anbefalt Hønse-Lovisas hus, der caféen "Anne på Landet" ligg. Der kunne vi sitje ute og nyte nydeleg haustvêr like ved elva, og så kjøpte vi oss vaflar og kaffi. Caféen låg berre nokre få minutt frå leilegheita deira, så jentene kjem nok til å fare attende til denne koselege staden. Denne kvelden vart det sushi og kino, og det var både kjekt og trist, sidan filmen var "Ingenting å le av".

Søndag rusla vi ein tur til Arbeidermuséet, som låg like ved, på Sagene. Deretter gjekk vi ein lang tur for å leite opp statuen av Bokken Lasson ei av kvinnene Hilde Louise Asbjørnsen hadde nemnt i framsyninga på fredagen. På veg dit gjekk vi også gjennom Vår Frelsers gravlund, der vi leita opp nokre kjendisar. Eg er som kjent glad i gravplassar, så eg syntest det var hyggeleg. Vi passerte dessutan Kunstnernes hus, så då stakk vi innom Høstutstillingen. Til middag møtte vi ei anna venninne av Eldstejenta som eg møtte i Trondheim for tre år sidan, og denne dagen fann vi ein mathall der vi kunne velje mellom mange ulike rettar. Eg landa på indisk denne dagen òg. Desserten tok vi på caféen "My Ugly Baby", der dei har fantastiske donuts. 

Søndag kveld sette eg meg på bussen heim, etter ei innhaldsrik og triveleg helg. Det var fire år sidan sist eg var i Oslo, trur eg, så det var på høg tid. 

Genser nummer 15: Tirilgenser til Eldstejenta

Ein søndag snakka eg med Eldstejenta på telefon, og vi vart samde om at eg skulle kome til Oslo den helga ho var ferdig med ferien og eg skulle til å begynne på min. Etter samtalen la eg opp brotet til ein genser eg hadde lyst til å ha med nedover 2 1/2 veke seinare, og så fekk eg nokre travle dagar. Nøyaktig to veker seinare monterte eg genseren og festa alle trådar. deretter vaska eg den og la den til tørk, så då hadde eg ei fin gåve å ta med då eg kom på besøk. 

Det er fleire genserar med same namn, men denne er strikka i Sandnes Alpakka på pinnar nummer 3 og 3,5. Fargen heiter isturkis, men det ser ut til at den no har skifta namn til havbris. Genser nummer 14 er ein av same sort, men det biletet kjem seinare, når modellen har fått den på. 

Genser nummer 13: Hopi til meg sjølv

Biletet er ikkje all verda, men her er altså genseren eg fekk garn og mønster til av Systa til bursdagen min. Genseren var veldig kjekk å strikke, og garne

t var Hillesvåg og veldig god kvalitet å halde på med.

Bok 55 2021: "Tollak til Ingeborg" av Tore Renberg

Renberg er ein av mine favorittforfattarar, og det er spesielt kjekt å høyre han lese bøkene sjølv. Det gir rett og slett bøkene ein ekstra dimensjon, vil eg påstå. I denne boka møter vi Tollak, ein aldrande mann som etter konas død ergrar seg over tidene som endrar seg. Etter kvart forstår vi at det ligg meir alvor bak enn det verka som i starten. Dette er rett og slett ei utruleg god bok.

Bok 54 2021: "Darkness and Light" av John Harvey

Etterforskar Elder hugsar si første, uoppklarte sak for Nottinghampolitiet, der ei kvinne vart funne myrda. Fire år seinare kontaktar ekskona han fordi ei kvinne har forsvunne, og denne kvinna vert seinare funne i same positur som ho i den uoppklarte saka. 

Dette var den siste boka i serien som låg på Storytel, og det er like greitt, tenkjer eg. Boka vart noko stilleståande etter min smak, og eg vart lei av den før eg hadde lese den ut, noko som ikkje er eit godt teikn.

Genser nummer 12: Mariusgenser med rundfelling til Veslejenta

Før ferien la eg opp for å strikke bolen til denne genseren, som eigentleg skulle vere til Minstemann. Etter om lag 10 cm såg eg at det heile vart frykteleg stort, og eg rekte opp att og begynte på nytt, med tynnare pinnar om mindre storleik. Ved eit ulukkestilfelle gjekk eg ned to storleikar i staden for ein, og dermed fekk Veslejenta ny genser. Garnet var veldig mjukt og fint å strikke i, og det heiter Sandes alpakka. Fargane er ein mellomgrå, kvitt og blått. Seinare skal eg strikke Tirilgenser i same mønster, og det dukkar truleg opp fleire Mariusgenserar òg, sjølv om eg synest det er irriterande med oppskrifter der det står "reduser jamnt 23 masker i denne omgangen", i staden for å ha fullstendige mønsterskjema. No håper eg berre at jenta vil bruke genseren mykje, og så får eg spekulere på om eg skal legge opp to storleikar større til broren. Eg trur eg vil halde fram med å bruke tynnare pinnar, for mønsteret vart ganske pent strikka på den måten.

Bok 53 2021: "Ash and Bone" av John Harvey

Eg valde å lytte til denne boka på engelsk, for å få noko språkleg fornying og litt meir lærdom av ei krimbok. Sjølve forteljinga er litt rotete, for her er fleire ulike saker som vert omtala. Sentralt står eit mord på ei politikvinne som har vore ute og gått aleine om kvelden då ho vert angripe, valdteke og myrda. Boka er ikkje det mest spennande eg har lese, må eg innrømme.

Bok 52 2021: "Av kjøtt og blod" av John Harvey

Harvey er ein ny forfattar for meg, og denne boka er den første i ein serie om ein detektivhelt. Elder er ein tidlegare politimann som er skild og har reist til Cornwall for å kome seg vekk frå det heile. Her plagast han stadig av mareritt om kattar, og han reiser etter kvart nordover for å granske ei forsvinningssak som han ikkje vart ferdig med for nokre år sidan. Eit tidlegare drap, ei forsvinning og eit nytt drap står sentralt i handlinga. Handlinga var kanskje ikkje så godt komponert, men eg likte å lese om område i England som eg har besøkt sjølv for mange år sidan, som til dømes Whitby. 

Som sagt er dette første bok i ein serie, og av ein eller annan grunn finst resten av serien med engelsk språk, men ikkje denne. Viss eg skal lese fleire bøker i serien, blir det på originalspråket. 

Genser nummer 11: Setesdal med rundfelling til Storegut

Etter å ha strikka ein del med tjukke pinnar, fekk eg lyst til å prøve noko litt annleis. Setesdalsgenseren er finare med isette erme, men det er uaktuelt for meg å begynne med større syprosjekt - dermed blir det rundfelling over heile linja. Storegut ønskte seg ein turkis genser, og denne fargen er verkeleg fin. Garnet var Viking alpaca fine, noko som vart veldig tynt og gjekk seint å strikke. Mønsteret tok si tid, men med berre to fargar var det lite trådfesting etterpå. Eg var spent på størrelsen, men den var så godt som perfekt. Genseren er relativt tynn og mjuk, og eg håper den blir mykje brukt.

Bok 51 2021: "Hallo verden - hvordan være menneske i en verden styrt av datamaskiner?" av Hannah Fry

Denne boka plukka eg opp på slump. Eigentleg synest eg tematikken er så overveldande at eg ikkje ville lese om det, men heller sjå dokumentarar og liknande, men boka er faktisk både lettlesen og underhaldande. Temaet er algoritmar og korles de kan brukast og misbrukast. Dette var langt meir interessant enn det kan høyrast ut, og ein får høyre mange historier som illustrerer poenga. Boka kan anbefalast på det sterkaste, også av slike som meg, som flakkar med blikket  av tekniske forklaringar.

Bok 50 2021: "Er mor død" av Vigdis Hjorth

Forfattaren les denne boka sjølv, og det er ei god bok om sjølvgransking og ønske om oppgjer mellom menneske som har brote med kvarandre for tretti år sidan. Eg trur eg hadde likt boka betre dersom eg ikkje hadde kjent til forfattarens strid med eigen familie, slik det har vore fokusert på i media. Det var dessutan slitsamt å lese om desse problema, for boka er sterk og tankevekkjande, sjølv om problematikken er temmeleg fjern i mitt eige liv.

Bok 49 2021: "Bakom synger døden" av Karin Fossum

Ei ung jente vert funnen død, og ein ung gut vert seinare òg funnen død. Ei mor finn ei skremmande teikning på rommet til sonen, og teikninga syner at han har vore på drapsstaden. Sakene heng kanskje saman, men forklaringa må halast fram. Igjen bruker Fossum mest tid på å vise kvifor nokon tek livet av andre, sjølve drivkreftene bak brotsverka. Dette var ei svært god bok.

Bok 48 2021: "Hviskeren" av Karin Fossum

Ragna har vore utsett for ein operasjon der stemmebanda hennar vart skadde, derfor kan ho no berre kviskre. No sit ho på Sejers kontor og har tydelegvis gjort noko frykteleg, noko som kjem fram litt etter litt. Boka handlar mykje om einsemd, slik mange av Fossums bøker gjer. Hatten av for Kim Haugen, som les den kviskrande stemma på ein glimrande måte. Det må ha vore ufatteleg slitsamt!

Bok 47 2021: "Helvetesilden" av Karin Fossum

Bonnie og den fem år gamle sonen hennar blir funne drepne på bestialsk vis i ei campingvogn dei har lånt for natta. Boka vekslar mellom å handle om oppklaringa i notid og to forteljingar om det som har skjedd det siste halve året. Den eine forteljinga er om Bonnie, den fattige aleinemora som livnærer seg som heimehjelp og er snill, men mismodig. Den andre forteljinga følgjer ei anna aleinemor, Mass, og den noko einfaldige 21 år gamle sonen. Komposisjonen er det som driv denne romanen framover, og den er veldig spennande, sjølv om ein kan gisse mykje av løysinga på mysteriet.

Bok 46 2021: "Carmen Zita og døden" av Karin Fossum

ungt par opplever det så mange foreldre fryktar då sonen deira druknar like ved huset, etter å ha stukke av medan mora var på badet ei lita stund. Denne mora oppfører seg noko spesielt, og Sejer blir mistenksam. Igjen viser Fossum ei imponerande innsikt i menneskenaturen, og ho tek i tillegg opp det viktige spørsmålet om kva verdi menneske med Downs syndrom har i samfunnet vårt.

Bok 45 2021: "Varsleren" av Karin Fossum

Ein ung gut køyrer rundt på mopeden sin og ser på alle menneske som lever fredelege liv. Nokre gonger les han om dei i lokalavisa når han besøker bestefaren. Sjølv har han det ikkje så greitt heime, noko som fører til at han tenkjer ut onde planar for å skremme folk rundt seg på ulike måtar. Spørsmålet er om han vil bli oppdaga før han dreg spøkane for langt, og om pussa han spelar folk er så harmlause som han trur.

Bok 44 2021: "Den onde viljen" av Karin Fossum

Tre unge menn har vore vener sidan barndomen. Då dei er på hyttetur, druknar ein av dei. Det er tydeleg at noko har hendt i fortida som har plaga han, og no bestemmer ein av dei to gjenlevande at dei skal lyge til politiet om kva som skjedde. Denne boka likte eg skikkeleg godt, då dei ulike personane er så godt og grundig skildra.

Bok 43 2021: "Den som elsker noe annet" av Karin Fossum

Det er lenge sidan sist eg las noko av Karin Fossum, trur eg, men på Storytel fann eg mange av bøkene hennar og fekk lyst til å lese nokre eg heilt sikkert ikkje har lese før. I denne boka får ein innblikk i korleis pedofile tenkjer og oppfører seg. Krimgåta er todelt, då det er to gutar som forsvinn. Den eine vert funnen delvis avkledd og død, medan den andre ikkje vert funnen. Det som skil Fossums bøker frå mange andre, er at ein får ei grundig forklaring av motiva til dei som har ansvaret for drap. Det likar eg godt.

Bok 42 2021: "Hevnen er søt A/S" av Jonas Jonasson

Ein ambisiøs mann ønskjer å nå til topps innanfor kunstverda ved å gifte seg med dottera av ein kjend kunsthandlar. Ein afrikansk medisinmann ønskjer seg ein son, og brått dukkar det opp ein 17-åring på savannen. Ein mann får ein idé om å tene pengar på menneske sin trang til å hemne urett dei er blitt utsette for. Alle desse og fleire til hamnar i den same forteljinga, då vegane deira møtest. Resultatet er ei svært underhaldande bok i ekte Jonasson-stil.

Heimveg med omveg

Frå Hjerkinn og heim att tek det om lag 4 1/2 time å køyre, ifølgje Google. Me hadde ein slags tanke om å drikke kaffi på Lom, men det var altfor kort tid etter frukosten. Då me kom nokså nær Lom, begynte eg å tenkje på eit monument eg hadde lese om for nokre år sidan, og som me eventuelt kunne reise for å sjå. Me snakka òg om at det går ein veg i retning Sogn frå Lom, men me visste ikkje noko særleg om den. På rein impuls køyrde me derfor i retning Bøverdalen, der den heilt spesielle Sagasøyla står. Monumentet er kolossalt digert, og det er dekorert med ulike historiske motiv. Årsaka til at monumentet står i Bøverdalen, i staden for sentralt plassert i Oslo, er mellom anna at kunstnaren gjekk inn i NS, noko som gir det nasjonalromantiske preget ein bismak. 

Frå Bøverdalen til Sogn køyrer ein gjennom eit ufatteleg vakkert terreng. Det øvste punktet på vegen er heile 1435 moh, og det er ved "Fantesteinen", der "reisande" skal ha gøymt seg og angripe forbifarande. Det var 13-14 grader i lufta, og folk gjekk på ski på hi sida av vatnet. Også dette var ein stad eg kunne ha tenkt meg attende til, bortsett frå at vegen ned på vestlandssida var grusomt svingete og smal.

Apropos grusomt svingete og mal: då me kom til Luster, kom me til å tenkje på det forferdelege sanatoriet i filmen "Villmark 2". For ei tid attende las eg at Harastølen, som tuberkulosesanatoriet heiter, no skal restaurerast og gjerast om til hotell. Sidan det ikkje er så ofte me reiser til Luster, ville me få med oss dette òg. Men vegen opp var usannsynleg smal og svingete, med grusveg og øydelagd asfalt det meste av vegen. Vel oppe kom me i snakk med ein arbeidsmann som var ein av investorane i prosjektet, og eg sa eg vil kome attende når restaureringa er ferdig. 

Etter stoppet i Luster køyrde me strake vegen til Byrkjelo, der eg åt middag for andre fredag på rad. Ein fantastisk mini-ferie var over, og det var på tide å reise heim til hund og hus. 

Pilgrimsleia/kongevegen til Hjerkinnhø (1210 moh)

Torsdag skulle vi ut på tur på eiga hand, og etter noko rekognosering dagane før hadde vi funne ein passande dagstur på pilgrimsleia/kongevegen mellom Dovre og Oppdal. Turen var passeleg lang, om lag 12 kilometer tur/retur, og vêret var så fint som ein kunne forvente i opp til 1200 meters høgde; om lag 18 grader, lettskya og opplett. Langs vegen fann vi nokre få informasjonsplater, men ikkje så mykje interessant som i Sogn, der vi tidlegare har gått på kongeveg/postveg. Etter det eg forstod, held dei på å restaurere denne vegen, og då håpar eg på fleire slike plater med forteljingar og informasjon på. 

Det er rart å stå på 1200 meters høgde og sjå høge fjelltoppar i horisonten, spesielt med tanke på fjella heime. Det kan godt hende vi vender attende til tilsvarande stader seinare, og eg er veldig glad for at eg endeleg fekk stogge på Hjerkinn, og at vêret vart så godt.