Laurdagen kom med nydeleg sol og varme, og det vart svært varmt i hagen. Etter ein krevjande handlerunde på Eid vart det derfor til at vi gjekk oss ein tur frå Postvegen (den mellom Bjørkedalen og Harpefossen) opp til Svartevatnet. Vi hadde vore der før, og denne gongen tok vi med eingongsgrill og mat, for det passa med middagstid akkurat då. Turen er verken lang eller vanskeleg, men med varme og sekk vart det ein trimtur like fullt. Vi kom ikkje heim før etter solnedgang, og då var det svalt og fint å sitje på terassen.
I år var det Veslejenta, kjærasten og eg som reiste til Solund. Vi budde i rorbu på Steinsund Marinesenter, like ved Hardbakke, for tilfeldigvis skulle bandet til Minstemann spele på Solundfest akkurat medan vi var der. Dagane gjekk med til turgåing, båtturar, sightseeing og slektbesøk, før vi altså hamna på countrykonsert siste kvelden.
Eg plagast med dårleg mobilkamera, så dermed blir det lite blogging, i tillegg til lite fotografering. Her er eit par bilete frå ei helg i Oslo i starten av juni. Eg hadde kjøpt musikalbillettar til Eldstejenta, meg sjølv og mi venninne W, og så tok eg meg like godt ei heil helg i byen. Vi rakk å sjå nasjonalmuseet og Munchmuseet på dagtid, og så gjekk vi på to ulike italienske restaurantar fredag og laurdag. Louie var glad for å få besøk av "Bestemor", og vi hadde nydeleg vêr og skikkeleg sydenkjensle.
Eg må med skam melde at eg ikkje har lese mykje av Jon Fosse tidlegare, berre eit drama og boka "Andvake". Den repeterande stilen har for meg vore nærast parodisk, men eg gav forfattarskapen ein sjanse til, i og med at han er landets mest internasjonalt anerkjende nolevande forfattar.
skrivestilen i "Naustet" er repeterande på ein suggererande, poetisk måte. Eg-personen sit på rommet sitt og prøver å skrive seg ut av ei uro han kjenner på, og bit for bit vert forteljinga om han og møtet hans med barndomsvenen Knut avslørt, i tillegg til forteljinga om den innpåslitne kona til Knut'n og "ho jenta" frå fortida, og vi forstår at hovudpersonen har eit noko problematisk forhold til kvinner. Når han stadig nemner at mora, som han i ein alder av 30 år framleis bur saman med, "ikkje er så gamal", forstår ein at mannen slit.
Eg skal lese fleire bøker av Jon Fosse, for det bør ein gjere, men dette er meir krevjande enn mykje anna eg les.
Srorytel: "Uhtred har vunnet tilbake borgen som har vært i familiens eie i århundrer, men trues nå fra alle kanter av både nye og gamle fiender. Det var ikke lenge Uhtred fikk nyte seieren. I Mercia er det et opprør på gang når kong Edward prøver å ta kontrollen. I Wessex strides rivaliserende parter om hvem som skal bli den neste kongen. Og over hele landet fortsetter invaderende vikinger sin uopphørlige jakt på nytt land. Uhtred, en legendarisk kriger, beundret og ettertraktet som alliert, fryktet som motstander, er igjen revet mellom sine to identiteter: Han slåss på det han mener er feil side, og forbannet av uhell og tragedie står han overfor en av sine mest formidable fiender. Det eneste som kan redde ham, er en stor porsjon kløkt, den største lojalitet og stort mot."
Storytel skriv: "Northumbrias vikinghersker, Sigtryggr, og Mercias saksiske dronning Aethelflaed har blitt enige om en våpenhvile. Endelig får Englands største kriger, Uhtred, muligheten til å vinne tilbake familieeiendommen Bebbanburg. Den stjal hans forræderiske onkel fra ham for mange år siden, og nå er det de slue fetterne hans som okkuperer den. Men skjebnen griper inn, og Uhtreds mange fiender og de edene om troskap han har sverget setter en stopper for drømmen om å gjenerobre Bebbanburg. Nye fiender strømmer inn i landet, flere kjemper for Englands kongedømme og nye kriger truer. Men Uhtred er fast bestemt på at denne gangen skal ikke noe stoppe ham: Han er den rettmessige lorden av Bebbanburg. Men han vil trenge alt han har lært gjennom et liv i krig for at drømmen skal gå i oppfyllelse."
Sidan eg har ein kollega eg har jobba tett saman med som skal ha baby no i juli, tenkte eg at eg kunne strikke eit babyteppe til veslejenta hennar. Eg bestilte garn og oppskrift på nett, men eg fekk ikkje til det opprinnelege holmønsteret og strikka derfor etter eige hovud i staden. Resultatet vart ikkje så verst, om enn enkelt. Det er trass alt tanken som tel.
Eg var på besøk hos Eldstejenta sist helg, og med meg i kofferten hadde eg ein ny genser. Den passa perfekt, men ikkje i 25 grader...
Albert er ikkje heime i helga, så gåvene får vente til i morgon.
