Bok 95 2016: "Jerusalem" av Selma Lagerlöf

Dette var verkeleg ei flott leseoppleving! Eg har ikkje lese mykje av Lagerlöf tidlegare, og heller ikkje blitt så imponert, men dette var ei bok som traff meg veldig. Vi møter menneske i ei svensk bondebygd, som er knytte til heimane og gardane sine og opptekne av arv, skikk og bruk. Då ei vekkingsbølgje tek til i bygda, bestemmer ein flokk bygdefolk seg for å selje alt dei eig og flytte til Jerusalem. Dette fører med seg små og større sorger og gleder. Boka var ganske lang, om lag 20 timar, men den vart aldri keisam. No ser eg at det finst ein film, og eg vurderer om eg skal sjå den.

Gåvedryss over Minstemann

Minstemann og Gamla har mange tradisjonar, og ein av dei er bursdagsgåva. Han er ikkje gamal nok til å handle på internett sjølv, men han har god greie på kva han ønsker seg på diverse musikkbutikkar i inn- og utland. Før bursdagen sin får han derfor lov å velje ut varer for ein viss sum, og så bestiller mora i sitt namn. I år var vi litt for seint ute til å få gåva før bursdagen, men i dag fekk eg ein gledesstrålande sms om at pakken var komen. Guten hadde funne hentelappen i postkassa etter skuletid, og han ville vel forhindre at mora kom heim utan pakke og ikkje ha lyst til å køyre ut att på butikken. Mora henta pakken, og guten hadde mykje jobb med å strekke på nytt trommeskinn og montere splash-cymbal. Merkeleg nok vart det veldig stille resten av ettermiddagen, og eg spurde til slutt om han ikkje ville prøve den nye cymbalen. "Eg har ikkje trommestikker," var svaret. Vi må visst handle meir...

Bok 94 2016: "Perlen" av John Steinbeck

Eg kunne ha gjort eit lite vesen av at dette er ei lita perle av ei bok, men eg vel å la vere. Boka er kort, berre knapt tre timar speletid, og den er fantastisk innlesen av Toralv Maurstad. Sjølve historia er enkel nok, men den er like fullt god. Ein fattig familie blir avviste av legen fordi dei ikkje kan betale, og babyen står dermed i fare for å døy av eit skorpionstikk. Foreldra vert dermed desperate etter å finne ei perle for å kunne betale, sjølv om guten ser frisk ut, og dei finn ei diger perle som dei forventar vil gi dei rikdom og lukke. Sjølvsagt går det ikkje slik, og perla blir meir eit problem enn ei velsigning.

Rocka vottar til Minstemann

Systera mi er ei flink og kreativ tante, og i dag fekk vi henta ei gåve til minstemann som tanta hadde strikka. Han vart direkte begeistra for vottane, og etter å ha tatt biletet såg vi kor godt antrekket passa til vottane - eventuelt kor godt vottane passa til Minstemann.

1. søndag i advent

Etter å ha fullført rettinga av ein bunke leita eg i dag fram julegardiner og diverse. Advent kom litt brått på, så eg hadde ikkje så godt som ei peparkake i hus, men litt kongerøykelse gjorde susen for førjulsstemninga. Tradisjonen tru skulle Minstemann tenne det første lyset, og bilete leggast inn som framsidebilete på moras facebookside. Nokre tradisjonar er enklare å halde på enn andre.

Elles går det mot tentamen, eksamen og budsjettmøte, så noko særleg adventskos blir det neppe tid til i år heller. Faktisk lurer eg på kva jobbar dei har som har så god tid til å kose seg siste vekene før jul, for dei fleste har vel travlaste tida no. Ja, no har ikkje eg eksamen kvart år, men fire tentamensbunkar betyr om lag femti timar rettingsarbeid i tillegg til den vanlege undervisninga. Noko lyt nok ligge til romjula, men eg håpar på å få litt ferie òg. 

Berre vi får ha helsa nokolunde god, skal vi nok greie oss i år òg.

Bok 93 2016: "Slekters gang" av Jan Kjærstad

Kjærstad er ein fantastisk forfattar, men bøkene hans krev litt konsentrasjon frå lesaren si side. Dette var ei omfangsrik bok, og eg burde ha høyrt den på eit kortare tidsrom, sidan eg gløymde noko av samanhengen undervegs. Uansett er dette ei god bok som først og fremst skildrar ulike kvinneskikkelsar som er fletta inn i kvarandre, sjølv om her òg er nokre menn blant karakterane. Den kinesiske overbygningshistoria forstod eg lite av, må eg innrømme.

Forlaget skriv:
"Kan menneskeskjebner være flettet sammen på andre måter enn vi tror? Er det mulig å velge hvem vi vil være i slekt med? Agnes legger ut på en pilegrimsreise. Rita samtaler med Fridtjof Nansen i tårnet på Polhøgda. Maud seiler på en flåte nedover Kongofloden. Bjørg skriver dikt på Gaustad sykehus. Laila er lugarpike på MS Bergensfjord. Ingri blir den yngste ministeren i regjeringen. I Villa Bohre på Lysaker har seks generasjoner levd og elsket og slåss gjennom det 20. århundret. I sentrum står Rita Bohre og et livsverk kalt "Femina erecta". Det handler om at kvinner må stå oppreist. Alltid oppreist. Samtidig er det et oppgjør med menns krokodillementalitet. "Slekters gang" er ikke bare en slektsroman, det er også fortellingen om en liten, merkelig nasjon som gikk under navnet Norge. Jan Kjærstad en er av Norges fremste skjønnlitterære forfattere. «Slekters gang» er en originalt komponert slektskrønike fra det 20. århundrets Norge."

Oppdatering

Dette må vere ny rekord i manglande blogging frå mi side - eg har ikkje lese ferdig ei einaste bok, eingong, og eg har hatt frykteleg mykje å tenkje på.

For det første har pappa vore innlagd på sjukehus. Besta har blogga om sjukdomen, så dei som vil lese meir om det, bør gå til hennar blogg. Vi er einige om at ho legg ut informasjon til slekt og vener der, så slepp ho gjenta seg sjølv i telefonen.

Jobben er som vanleg hektisk på denne tida av året, med prøver og tentamenar i haug og dunge. No har eg i tillegg vore eit par dagar med kurs med Utdanningsforbundet, dermed gjekk eg glipp av eit par politiske møte. Slik går det når ein stikk nasen sin bort i alt mogleg.

I neste veke skal eg ha levert inn andreutkast til eksamensarbeidet mitt, og i kveld fekk eg tid og høve til å kome inn i "bobla" som må til for å konsentrere seg om denslags. Eg skriv om litterær kanon, lesemåtar og tekstpresentasjon i tre norskbøker frå 2005, 2007 og 2014, med vekt på tekstar frå 1800-talet. Det er langt meir interessant enn ein skulle tru, og tida flyg når ein først er komen i gang.

Var det nokon som sa noko om julestemning? Ikkje her i heimen, i alle fall. Eg skal prøve å få kjøpt nokre lys og leita fram adventstaken på søndag - elles blir det verken kokt eller baka, og julehandelen er sett på vent til etter neste helg. Minst.

Elles er det lenge sidan eg har lese ferdig ei bok, mykje fordi eg held på med to skikkeleg lange lydbøker (ei inne og ei anna i bilen). Begge går mot slutten no, så det kan bli fleire blogginlegg om ikkje så lenge.

Pappa 80

Det er tøffe tider i familien, og det har vore lite freistande å blogge om fjas så lenge ein hadde alvoret hengande over seg.

I dag vart pappa 80 år, og feiringa har blitt utsett fordi han er sjuk. Sjølve kreftsjukdomen var nokolunde i sjakk, men så vart han dårleg av influensavaksinen han tok i førre veke. Eg stakk innom ein tur i dag, og så tok systera mi ansvar då ho for innover seinare og fekk tak i lege og ambulanse. No får vi berre håpe alt kjem seg, og at vi får ta att feiringa når jubilanten blir betre. Det vart ein stusseleg dag.

Jubilanten slik vi helst vil sjå han

Bok 92 2016: "Gudmoren" av Hanne Kristin Rohde

Denne boka var ei positiv overrasking, då eg eigentleg hadde gjeve opp denne forfattaren. Boka er ikkje strålande, men den er underhaldande og relativt godt skriven - etter mitt syn.

Frå forlaget sin omtale:

Wilma Lind står overfor en ny, intrikat drapsgåte. Uteliggeren og politikjenningen Bønna blir funnet skutt i Spikersuppa på selveste nyttårsaften. Snart dukker det opp enda en uhyggelig drapssak; en hardt trafikkskadet kvinne er brakt til sykehus for operasjon på intensivavdelingen. Neste morgen er pasienten forsvunnet. De finner henne etter hvert i sykehusets likkjeller. Hun er ennå ikke obdusert, men har et stort arr over brystet. Overlegen forklarer situasjonen til politiet: «Hun var i live helt til noen opererte ut hjertet hennes.» Wilma stirrer på den døde kvinnen. Et kaldt gufs går gjennom rommet.

Bok 91 2016: "Om sommeren" av Karl Ove Knausgård

No har eg lese ferdig årstidsserien til Knausgård. Dei to første var veldig spesielle, og eg var spent på kva lei det gjekk i. Den tredje var meir tradisjonell i forma, og fortalde meir om kvardagslivet til familien, og spesielt om dei psykiske problema til kona. Nummer fire er ei blanding av den spesielle stilen frå dei to første, med skildring av ulike ting/dyr, og ei meir ordinær forteljing om episodar i kvardagslivet. I tillegg har han blanda inn ei historie om ei gamal kvinne som han heldt på å skrive. dette siste syntest eg var noko malplassert, og heller ikkje særleg godt skrive, men resten av boka var god - spesielt likte eg slutten.

Bok 90 2016: "Skyer over Hellesta" av Margit Söderholm

Denne boka er lagt til notida då den vart skriven, altså på 1950-talet. Unge Margareta er eg-forteljar og trulova med Carl, arving på Hellesta. Han har vore trulova før, men jenta døydde på mystisk vis, etter å ha blitt skremd av spøkelse på Hellesta...

Denne boka var noko annleis enn dei tidlegare bøkene, men det var no lettlese og underhaldande dette òg. Her var femtitalsstemninga svært sterk, og eg fekk lyst til å sjå filmatiseringa.

Bok 89 2016: "Arven fra Hellesta" av Margit Söderholm

I denne boka følgjer vi for det meste Caro, dottera til Will, som i yngre år dreiv skule for husmannsungar på Hellesta. Ho har heile tida vore litt annleis, i og med at ho ikkje er så oppteken av menn og av giftarmål, men heller vil arbeide. Boka vert noko interessant då Caro overtek ein forfallen gard som høyrer til godset, men så ramlar heile historia saman i tidenes mest klisjéprega avslutning. Eg måtte nesten le høgt, så dumt tykte eg det var.