Bok 32 2017: "Håndbok for vaskedamer" av Lucia Berlin

Når ein les om livet til Lucia Berlin, ser ein at ho har henta mykje inspirasjon frå sitt eige liv når ho har skrive noveller. Dette gir tekstane ein autensitet, men ikkje nødvendigvis eit eigna språk - det har ho lagt til sjølv. Med atterhald om at omsetjaren har gjort ein god jobb, må eg seie at eg har late meg inspirere og imponere av stilen til Berlin meir enn av handlinga i tekstane.

Novellene fortel om alkoholiserte menneske, ei valdeleg mor som truar med å ta livet av seg sjølv, ei kreftsjuk syster og ein eg-person som er ramma av pukkelrygg og får fleire søner utan å leve i eit stabilt ekteskap. Alt dette er henta frå røyndomen. I tillegg møter vi ei vaskehjelp, ein sjukepleiar og fleire andre som med sine kvardagstankar og kvardagsopplevingar er langt frå trivielle.

Kort oppsummert kan eg seie at eg likte denne novellesamlinga svært godt, sjølv om det berre var ei bok eg nappa med meg frå ei hylle på biblioteket utan å vite noko om den.