Dette høyrespelet fekk meg til å ligge vaken ei halv natt. Det var ikkje berre at forteljinga var spennande, men der var òg så gode lydeffektar at stemninga vart svært engasjerande.
Sjølve forteljinga tek utgangspunkt i eit par som ventar barn, og der mannen i huset har vakse opp på barneheim og ikkje har minne frå sin tidlege barndom. Han har slutta å jobbe som patolog og har i staden begynt å flytte møblar ut av dødsbo sman med ein kompis. På eitt av desse oppdraga får han så underlege kjensler, og på ein merkeleg måte har han minne som vert vekte til live.
Eg skal ikkje seie at dette var verdas best skrivne forteljingar, men eg vart liggande vaken for å få med meg slutten, og det er i seg sjølv ein kvalitet.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar