Bok 102 2016: "Et øye rødt" av Jonas Hassen Khemiri

"Sverige har fått en spennende, ung forfatter som setter ord på følelser og opplevelser hos annengenerasjonsinnvandrere", står det på omslaget av boka, som kom ut i 2003 (norsk omsetting 2005). Eg hugsar godt då boka var ny, for eg har lese utdrag av den både i eksamensoppgåver og antologiar, noko som òg fører til ei "déjà lu"-kjensle når eg les boka. Eg har sjekka bloggen her for å sjå om eg har lese den før, men trur det berre er utdrag.

Handlinga er at den unge guten Halim får ei skrivebok som han skal notere i. Han er fødd i Sverige, men bruker likevel ein slags gebrokken svensk ispedd ungdomsuttrykk frå innvandrarmiljø. Faren vil at Halim skal bli meir assimilert inn i den svenske kulturen og språket, men for Halim er det viktig å skape sin eigen identitet.

Skrivestilen er svært spesiell. Omsett til norsk vert dette sjølvsagt noko endra, men omsettaren skriv på det ein kallar "mellomnorsk", altså eit norsk slik dei som enno ikkje har lært norsk fullstendig bruker språket. Det er litt tungt å lese i starten, men verkar ganske overtydande. Det er i tillegg ein del humor i boka, noko som gjer den lett å lese. For dei som har lese Jussi Adler-Olsen, kan det minne litt om stilen til "Assad" i bøkene om Avdeling Q.

Elles tek eg avstand frå omgrepet "annengenerasjonsinnvandrere", i og med at dette er menneske som er innfødde, men som har ein annan etnisk bakgrunn. Det er interessant å sjå korleis dette emnet i 2003 var nokså uskuldig i høve til den oppheta samfunnsdebatten vi har no.