Forteljaren i denne romanen er ei godt vaksen kvinne, som er sambuar med ein mann. Begge har eitt vakse barn, og begge bur i huset saman med dei. Dottera til sambuaren er 40 år og har flytta heim for å døy, då ho er råka av alvorleg sjukdom. Boka er trist, ikkje berre fordi Veronika skal døy, men òg fordi ein får innblikk i fleire liv der mykje har gått gale. Det er mykje einsemd og utanforskap som blir tematisert. Eg likte boka godt, sjølv om den altså er trist. Den gir ettertanke.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar