Boka var spennande, men spenninga flata mykje ut mot slutten. Etter at vi har fått løysinga, kjem det ein lang sekvens der vi får repetert handlinga i fortida i detalj, men no med eit tillegg om det som faktisk hende. Dette vart veldig langdrygt.
Dette var den siste boka av forfattaren som låg ute på Storytel, og eg må seie det har vore kjekke bøker, og veldig varierte og variable i innhald og kvalitet.
Måndag og tysdag hadde eg heimeskule, men tysdag var eg i tillegg kalla inn som vara til eit møte. Dermed vart det til at eg underviste heimesitjande elevar frå eit rom på skulen, før eg gjekk på møtet. Frå og med onsdag hadde vi normal skule med heile klassene samla, og det var stor stas. Resten av veka gjekk frykteleg fort, og så vart det arbeidshelg, etter at eg hadde tatt inn eit par bunkar før i veka.
I dag, søndag, gjekk eg tur i Mjeltvika, vaska huset og retta ein del, og så kom Minstemann heim. Vi har hygga oss med ost og kjeks, og så går det mykje i koronareglar og nyheiter innimellom.
Eg likte denne boka godt òg, sjølv om eg gissa mykje av samanhengen lenge før slutten. Det eg likar best med forfattaren, er at forteljingane er så varierte, med stadig nye vinklingar. No er det berre ei bok att av forfattaren på Storytel, og eg les den òg før eg finn noko anna, men eg kjenner at eg er klar for noko anna enn krim snart.
Boka er spennande veldig lenge, men eg synest spenninga flata ut mot slutten, då eg gissa ein heil del undervegs. Likevel er dette ei ny problemstilling frå Joy Fielding, og eg er enno imponert av denne forfattaren. Eg har eit par bøker att i samlinga på Storytel, og eg reknar med eg les dei òg, før eg begynner på noko anna.
Eg trur eg har eit par bøker att av forfattaren, heldigvis, og då skal eg lese noko anna enn krim ei stund. Kriminallitteratur er god underhaldning, men det kan no bli litt einspora i lengda.
 |
| Heimekontoret |
Etter to ekstremt travle jobbdagar, med undervisning på in- og utpust, var det i dag (onsdag) igjen tid for heimeskule for mine elevar. Fordelen med heimeskule er å kunne arbeide til seint på kveld, men deretter "avspasere" litt i skuletida. Tysdag kveld arbeidde eg ganske intenst, dermed kunne eg gå ut medan det var sol i dag. Det var siste dagen med Veslejenta heime på ei stund, og ho vart med i Mjeltvika. Det var ein del snø på vegen i dag igjen, og ingen menneskespor i den før vi kom. Det var tungt å gå, men fantastisk å kjenne sola skine. I 14-tida såg vi sola sneide hustaket vårt, så no har vi snart sola på vår side av Kilspollen òg.
Til middag laga eg "julematsuppe" av pinnekjøt, julepølse, kålrabi, potet, gulrot og sellerirot, og det både smakte og gjorde godt med varm suppe i dag.
Då ungane kom, hadde dei med seg ein ny kvilestol som eg hadde fått Storegut til å kjøpe og ta med i stasjonsvogna han køyrer. Stolen heiter Lord, og har mørkegrått stoff. Mamma har same stolen i skinn, så eg visste at den er god å sitje i.
Etter ei stund leita eg fram julegåva frå jobben, som inneheldt diverse godt av mellom anna spekemat, sylte til ost, godteri og fruktsaft. Eg hadde kjøpt ost, kjeks og diverse tilbehør i går, så det vart eit nydeleg måltid. Best av alt: vi har meir att.
Laurdag var det mykje vind tidleg på dag, og eg bestemte meg for å bruke dagen til husarbeid, handlerunde og til å skrive ei årsmelding eg skal ha ferdig om eit par veker. Eg likar å vere tidleg ute med denslags. Skulearbeid hadde eg ikkje denne helga, i alle fall ikkje noko som ikkje kan vente til måndag.
Ut på kvelden laurdag la det seg litt sludd, men då eg vakna søndag morgon, var det eit tjukt lag kvit nysnø, av den tørre, fine sorten. Hunden vart sjølvsagt svært yr, og eg gjekk ut med han for å la han springe mykje laus på ein tur i Mjeltvika. Eg møtte ein nabo som nettopp hadde gått der, og ho sa det ikkje var moka, men at eg kunne gå i spora hennar. Det var tungt å gå, men deilig luft og frykteleg moro for Charlie. Då vi hadde gått heilt fram og snudd, kom ein mann med traktor og brøyta vegen. Dermed vart det mykje lettare å gå attende.
Resten av dagen har eg brukt til spa-dag, med ansiktsmaske og hårkur, blant anna. Litt vasking og rydding har det òg blitt, i tillegg til noko snømoking. Eg ventar ungane heim om ei stund, og då tenkte eg å leite fram julegåva frå jobben. Eg har kjøpt inn nokre ostar og kjeks i tillegg, og eg har ikkje opna pakken for å sjå alt den inneheld. Det kan bli interessant.
 |
| Restar av snømannen vår |
 |
Det er mange med i denne boka, som skildrar eit småbymiljø i Florida. Sentralt står skulen, der elevane mobbar kvarandre og lærarane ikkje alltid verkar heilt normale. I tillegg får vi innblikk i fleire av familiane til elevane, der foreldre er utro, valdelege og lite støttande. Som om ikkje alt dette var nok, forsvinn jenter frå lokalmiljøet, og det er desse mordaren hyggar seg med å pine og ta livet av.
Igjen ei spennande og god bok av denne forfattaren.
Onsdag skulle eg attende til klasseromma. Klassene var delte i to, slik at eg underviste to gonger medan den delen av klassa eg ikkje var saman med, jobba på eiga hand. Det var ufatteleg slitsamt, og eg var heilt slått ut då eg kom heim.
Ut på kvelden onsdag vart det dramatikk i USA, då demonstrantar braut seg inn i capitolbygningen, og det ei stund låg an til å bryte ut borgarkrig. I staden for å legge meg tidleg og få ei god natts søvn, enda eg opp med pc-en på soverommet, så eg kunne følgje med i nyheitene til eg somna.
Torsdag hadde eg fire nye undervisningstimar etter same modell som onsdag, men denne gongen i to engelskklasser. I og med at det hadde vore mykje drama i USA, brukte eg noko tid i alle fire timane til å fortelje om kva som hadde skjedd - altså fire gongar det same, utan manus. Etter jobb var eg denne dagen enda meir sliten, så eg la meg på sofaen og sov vekk mykje av ettermiddagen.
Etter at eg kom i karantene 12. desember har eg vore oppteken av å vere fysisk aktiv, men desse to dagane greidde eg ikkje å mobilisere krefter nok til å kome meg ut på tur. Onsdag gjekk eg frå og til kaia, men elles vart det ikkje noko turgåing. Torsdag tenkte eg berre at eg skulle gå ekstra langt fredag i staden.
Neste veke skal eg ha tre slike dagar på jobb, men så skal eg i tillegg ha to dagar med heimeskule, sidan elevane mine er heime dei dagane. Nokre av kollegaene mine vekslar mellom å vere i klasserom og på grupperom, der dei driv heimeundervisning av elevar som er heime. Det er sjølvsagt enda verre. La oss håpe dette vert kortvarig!
Å jobbe heimanfrå har sine sider, som ekstra søvn om morgonen, men i dag kjende eg at eg er glad eg skal attende på jobb i morgon. Om eg tenkjer det same klokka 7 i morgon tidleg, er ei anna sak.
Også i dag underviste eg til 15.05, og det vart mange meldingar og nokre telefonar i tillegg til noko undervisning og mykje planlegging. Etter "jobb" gjekk eg ein tur innover bygda til hyttefeltet, ein tur som tok 1 1/2 time tur/retur.
 |
| Ein skarv i solnedgang (ein skarve solnedgang?) |
I morgon skal eg gå mellom kaia og jobb, men eg trur eg skal få tid og høve til å gå litt etter at eg kjem heim òg. Etter at eg kom i karantene for 3 1/2 veke sidan har eg ikkje sove etter middag ein einaste gong, noko som frigjer tid om ettermiddagen. I dag brukte eg den frigjorde tida til å lese, for det meste, og no i kveldinga ser eg serie. Eg er ikkje verken rastlaus eller einsam, men i dag kjenner eg altså at det skal bli litt godt å kome i normal gjenge att - så normal som den kan bli, med delte klasser og stor avstand.
 |
| Litt trasig å sitte inne og vere på jobb med denne utsikta |
 |
| Mjeltvika igjen |
I 18-tida kom nye meldingar frå regjeringa, om at ungdomsskular og vgs skulle gå over på raudt nivå. 19.15 fekk vi melding frå jobb om at vi skal ha heimeskule dei to første dagane i komande veke, medan leiinga utarbeider nye planar for det nye nivået, som opnar for noko skule-skule, men i små grupper med stor avstand.
Eigentleg var det ei lette å få dette avklara, sjølv om det innebar å endre alle planane eg hadde brukt dagen til å legge. Eg nemnde i førre innlegg at eg var engsteleg, og no vart det litt lettare å begynne på ny veke.
Som kvart einaste år har eg planar om å vere sprekare dette året enn i fjor, kanskje gå litt ned i vekt og leve sunnare. Ein må berre ete opp alle julerestane først, ikkje sant? Sidan eg vart sett i karantene 13. desember har eg vore flink til å gå tur nesten kvar dag, og no har sola snudd og det blir meir dagslys. I dag såg eg sola kome nedetter fjellsida då eg såg ut stoveglaset, så då var det ekstra fint å gå i Mjeltvika. Der var sol om lag mellom 13.00 og 13.30, og den fekk eg med meg kvar einaste stråle av.
Etter kvart kom Storegut heim frå nyttårsfeiring, og i bloggande stund ventar eg på at han skal få lyst på middagsrestar. Problemet med trimturar er at ein får god appetitt av det, og at ein får litt frosten i seg. Det vert derfor freistande med middag, pledd og sofaliv resten av dagen.
