Bok 24 2012: "Hjemstavn" av Arnaldur Indridason

I denne romanen reiser Erlendur attende til heimbygda, der broren forsvann på fjellet for mange år sidan. Han undersøkjer dessutan ei anna, gammal sak om ei kvinne som forsvann på 1940-talet. Meir vil eg ikkje skrive om innhaldet, for det er vanskeleg å seie noko utan å røpe for mykje.

Dette er ei av dei betre Indridason-bøkene eg har lese; mest fordi den handlar mykje om Erlendurs fortid utan å drage inn for mykje frå notida i tillegg. Notida vert på ein måte sekundær i heile romanen, samtidig som retrospeksjon alltid får fram eit ekstra perspektiv gjennom refleksjon.