Bok 94 2014: "Harpesang" av Levi Henriksen

Ein plateprodusent er gjest i ein barnedåp, og i kyrkja blir han overvelda av den vakre songen til tre eldre søsken. Det viser seg at søskenflokken har vore artistar tilknytt pinsekyrkja, og eg-personen bestemmer seg for å prøve å få gitt ut ei plate med dei. Det viser seg at særleg broren er ein sær og vanskeleg type, og vi får innsyn i både hans liv og livet til systrene.

Eg plar like bøkene til Levi Henriksen. Han har ein lågmælt og sår skrivemåte - ei diffus skildring, kanskje, men eg finn ikkje betre ord - og denne stilen vert forsterka når han sjølv les på lydboka. Dette er ei rørande bok som eg kjem til å hugse godt, trass i at handlinga ikkje er spesielt dramatisk eller spektakulær.

Det einaste negative eg har å seie om lydboka, er at dei godt kunne ha kutta ut musikkinnslaga. For det første fordi søskenflokken song finare i min fantasi, og for det andre fordi nokre av oss lydboklesarar les på senga og somnar, og då er det ikkje så kjekt å vakne av song.