Bok 110 2015: "Alt inkludert" av Marit Eikemo

Dette er ei bok som kan minne litt om den eg nyleg las av Heidi Linde ("Norsk sokkel"). Ein får eit slags inntrykk av kvardagslivet i Noreg, denne gongen gjennom ei mor med ei dotter som brått dukkar opp og skal bu i ei tom leilegheit. Dei må skaffe seg ting og møblar, og nyttar Finn.no til dette føremålet. Slik kjem dei i kontakt med andre menneske, noko som får følgjer for liva deira.

Ei bok det var lett å lese og lett å like, og ekstra kjekt at den er skriven på heilt vanleg, moderne nynorsk.

Bok 109 2015: "Bror din på prærien" av Edvard Hoem

Denne romanen er ei ny bok i den biografiske serien til forfattaren, der han diktar om forfedrar og formødrer basert på ein del faktaopplysningar (såkalla "faksjon"). Forteljinga begynner der "Slåttekar i himmelen" enda, med utvandring til USA/Canada som eit sentralt motiv.

Eg syntest denne boka vart litt langdryg, og litt for lite dokumentarisk. Det handla mykje om tankar og kjensler som forfattaren må ha dikta inn i forteljinga, noko eg meiner svekkjer teksten. Det stoffet som omhandla livet på prærien, var eg langt meir begeistra for.

Det er ein klar styrke at forfattaren les lydboka sjølv.

Bok 108 2015: "Norsk sokkel" av Heidi Linde

Dette er ei nydeleg bok om nokre menneske om opplever små og store problem i dagens norske samfunn. Menneska har ein viss samanheng til kvarandre, men historiene deira er sjølvstendige og kan lesast kvar for seg som forteljingar. Som døme på tema kan eg nemne alkoholisme, samlivsbrot og det å få gamle foreldre - altså svært vanlege problem, men ikkje handsama på nokon triviell måte. Heidi Linde skriv enkelt og lettleseleg, men boka er tankevekkjande og interessant som eit slags innsyn i menneskesinnet. Eg likte i alle fall boka svært godt.

Tredje juledag

I dag fekk dei to yngste og eg oss endeleg ut på ein skikkeleg tur i det vakre vintervêret. Utan kamera. Etter kvart vart det middag, som bestod av restar av det meste.

Ungane skulle til faren sin att, noko som er vemodig etter ei ferieveke som har gått altfor fort. Det kjem til å ta litt tid å ete opp restar og rydde huset.

Bok 107 2015: "Fordi jeg elsker deg" av Helene Uri

Denne ungdomsboka handlar om Elin, som får verdas mest fantastiske kjærast. Etter kvart dukkar det opp mørke skyer i livet hennar, som dei truande sms-ane frå Bjørn, og det viser seg at livet ikkje er så enkelt likevel.

Helene Uri skriv godt og engasjerande om viktige tema, men eg har også tidlegare hatt den kjensla eg sit att med no; at ho skriv om tema som var svært populære feministtema rundt 1980. Det vert derfor noko føreseieleg for meg, som las svært mange feministbøker i ungdomen, men eg håpar dette kan vere interessant for dagens unge. Eg kjem i alle fall til å anbefale den for mine elevar.

Andre juledag: familieselskap i Ørsta

Då vi stod opp, viste det seg at Eldstejenta var blitt sjuk med feber og forkjøling. Ho måtte dermed halde seg heime frå det tradisjonsrike familieselskapet, og ho fekk heller ikkje gå ut på disco om kvelden.

Vi hine reiste til Ørsta, der vi fekk ein kjekk dag saman med besteforeldre, onkel, tante og alle fire søskenbarna frå Hareid. God mat og hyggeleg prat, slik det plar vere. Ingen tok bilete, trur eg.

Første juledag: storm og innevêr

Første juledag vakna eg i gryotta av at ein gjenstand fauk rundt ute på verandaen. Eg la meg ikkje att, men vart sitjande med ei god bok medan stormen herja ute.

Ungane stod ikkje opp før det leid langt ut på dag, og då kosa vi oss med brettspel og film, middagsrestar og julegodteri resten av dagen og kvelden.

Bok 106 2015: "Steikje te styr"

Denne boka fekk eg til jul frå ein som har skrive ein av tekstane i boka, og eg hadde ønska meg den. Boka gir seg ut for å handle om Sunnmøre, og det gjer den delvis. Forfattarane har tydelegvis fått frie tøylar. Det vert spekulert på om det finst typiske sunnmøringar, men òg fortalt om minne frå oppvekst og seinare hendingar. Eg likte nokre av tekstane svært godt, medan andre ikkje fall like mykje i smak.

Elles kan eg konstatere at målet om to bøker i veka i gjennomsnitt er nådd i 2015, noko eg ikkje hadde trudd eg skulle få oppleve.

Julaftan 2015

I dag har vi feira på vanleg måte, med Snekker Andersen og Askepott, julaftanfrukost, gudsteneste og innspeling av julesong før middag og pakkeopning.

Alle fekk nyttige og kjekke gåver, og alt fall i smak. Her er berre blide fjes i kveldinga, når dei yngste kosar seg med tv-spel og dei eldste og mora ser serie på netflix.

Framleis god jul til alle blogglesarar der ute!

Vesle julaftan 2015

I dag var Storegut på jobb, og resten av familien gjekk ein tur i pøsregn og vind. Deretter kosa vi oss med gløgg og gamle adventseriar frå youtube. Då Storegut kom heim, vart det servert risgraut, slik tradisjonen vår er. Eldstejenta fekk mandelen, slik tradisjonen vår òg er. På programmet elles står pynting av juletre, og så tenkte eg å få skrella poteter og rabber i dag, slik at eg kan konsentrere meg om anna matlaging i morgon.

 

Bok 105 2015: "Jeg blir heldigvis ikke lagt merke til" av Liv Marit Weberg

I denne ungdomsromanen møter vi ei jente som er ferdig på vidaregåande og skal starte eit nytt liv som student i Oslo. Så raknar alt saman, og ho får problem med å finne meining i tilværet.

Dette er ei morosam bok som mange vil ha glede av å lese, sjølv om slutten vart ein smule klisjeprega. Språket er friskt, og det er lite tekst på kvar side, slik at boka er lett å lese. Eg skal teste den ut på ein av ungdomane i huset, som er meir i målgruppa enn eg.

22. desember: siste handlerunde

Sjølv om vi handla mykje i går, vart det behov for ein suppleringsrunde i dag òg. Eldstejenta og eg for derfor til Eid på handel for å kjøpe dei siste små gåvene, den siste pynten og den siste maten. I går kjøpte eg roser til systera mi på Hareid, og i dag kjøpte vi roser til oss sjølve òg. Raude roser er noko vi er svært glade i her i heimen.

Ute pøsregnar det, så i bloggande stund kosar vi oss med juleprogram og gløgg mellom slaga. Seinare blir det tur med hund og sein middag. På menyen står Tikka masala.

Så vart det laga julegodter i vår heim òg.

Bok 104 2015: "A Prayer for Owen Meany" av John Irving

Eg las denne boka då den var ny, truleg i 1990, og eg hugsar at den gjorde eit uutsletteleg inntrykk. No har eg lese den på nytt, og eg er nesten litt skremd av kor lite eg hugsa, trass det uutslettelege inntrykket. Det eg hugsa, var den vesle Owen Meany som snakkar med ei konstant skrikande, lys stemme, som drep mora til eg-personen med ein baseball. Eg hugsa også beltedyret og julespelet der Owen insisterte på å spele Jesusbarnet.

Dette er ei tjukk bok som det har teke tid å lese, mest fordi den er så fortetta i meining. Owen er overtydd om at alt har ei meining, og slik kan det verkeleg sjå ut òg. Men så har eg også kosa meg veldig med dette attersynet. Boka er minst like god ved denne gjennomlesinga, og no trur eg historia vil sitje livet ut. Viss ikkje, får eg heller lese den om att igjen. Eg trur eg toler det.

21. desember: besøk på Hareid

I dag pakka eg med meg flokken og for til Hareid på familiebesøk. Storegut var på jobb, men kom etter i eigen bil. På Hareid fekk vi helse på heile tantefamilien, og det vart servert kjøtkaker, sviskekompott og byggrynsgraut, mellom anna. Nokre av søskenbarna spelte brettspel, noko som er ein tradisjon.

Elles bytta vi gåver, og på veg heim stogga Eldstejenta og eg i Ørsta og fekk med enda fleire pakkar. Deretter tok vi oss ein tur på Rema og handla ei handlekorg stappfull. Likevel fekk vi ikkje handla alt vi skulle ha, så det blir fleire rundar, om enn ikkje like store.

Av nytt elles kan eg melde at vi kjøpte oss eit plast-juletre i dag. Det strid imot dei fleste av prinsippa mine, men er langt meir praktisk med tanke på bli og livssituasjon.Viss det ikkje blir rette stemninga, får vi heller ha eit ekte tre neste gong.

Bok 103 2015: "Sandmannen" av Lars Kepler

Denne kriminalromanen hadde eg høyrt mange positive omtalar av, men eg vart noko skuffa. Etter mitt syn skreiv "Lars Kepler" ein fantastisk roman i "Hypnotisøren", men dei seinare bøkene deira har eg ikkje hatt så mykje sansen for. I denne romanen er løysinga rett og slett klisjefylt, og det går altfor lenge frå poenget blir avslørt til boka er slutt. Noko spenning er det undervegs, men dette vart litt for tamt.

20. desember: fullt hus

Søndag kom eg meg først ut på tur, deretter rydda og vaska eg huset før ungane kom heim. Dermed var mitt største juleønske oppfylt; heile familien samla til ferie og feiring.

Det vart tradisjonell tenning av fire lys, tradisjonell samling av alle born + hund til fotografering og ei lita boblefeiring til ære for "Straight A"-studenten.

I kveldinga har vi damene sett filmen "Love, Actually", medan gutane stort sett har jamma i kjellaren. No ser vi fram til ei fin veke med mykje fri.

19. desember: roa senkjer seg

Laurdag følte eg meg slapp og elendig, utan eigentleg å vere sjuk. Mest av alt hadde eg lyst til å sitje i godstolen med ei god bok, så då gjorde eg akkurat det mesteparten av dagen.

18. desember: siste dag på jobb

Siste dag før jul er alltid stemningsfull og hyggeleg på jobb. Vi går rundt juletreet, går i kyrkja og har kaffi og mat + litt underhaldning og talar. Mellom slaga var eg innom skulebiblioteket og hamstra meg ein bunke med bøker til ferien. Litt optimistisk mange, kanskje, men det er verre å gå tom.

Etter jobb handla eg inn dei absolutt siste julegåvene, så no er det berre å pakke inn nokre få og sortere dei i "heime" og "Hareid". Elles er det berre å glede seg som står att, og å kjøpe inn mat.

17. desember: budsjettmøte

I dag var eg på kommunestyremøte etter jobb, det tok om lag seks timar. Budsjettet for 2016 skulle vedtakast, og det var mykje om og men før vi kom så langt som til avrøysting.

Vi fekk gjennom mykje bra, og storsatsinga i år var helse og omsorg. Ein skulle sjølvsagt ønske at det kom fleire midlar til fleire gode føremål òg, men økonomien er på eit lavmål, som i så mange andre kommunar.

16. desember: fri-onsdag med førejulsaktivitetar

Etter ein frykteleg hektisk periode var det i dag godt å kunne bruke fri-onsdagen på huslege syslar. Eg har pakka inn gåver, prøvd å få oversyn og planlagt dei siste innkjøpa. Dessutan har eg sysla ein del med klesvask, rydda litt og slappa mykje av. I bloggande stund er det mykje att av dagen, og eg skal straks ut og gå tur før det blir heilt mørkt. Eg må sjå gjennom kommunestyredokumenta ein gong til før morgondagen, men elles håper eg på å kunne stikke nasen ned i ei bok eg har sett fram til å lese.

15. desember: Speedshopping

Etter jobb i dag køyrde eg til Ørsta, der eg handla litt på senteret. Seinare stogga eg langs vegen til Volda på tre ulike butikkar. Fangsten var fem gåver, to adventstakar, hundemat og gåve til hunden. Tidsbruk: knapt to timar, inklusiv køyring. Eg er ganske effektiv når eg får porsjonere ut handelen på denne måten, og eg vil helst unngå å ofre fridagen min til shopping. Tek eg ein runde etter jobb på fredag, skal eg klare å bli ferdig.

14. desember: juletallerken på partimøte

Etter jobb i dag vart det servert juletallerken for ei gruppe partifeller. Deretter hadde vi møte der vi diskuterte aktuelle saker i lokalpolitikken, til dømes sjukehuset og vegutbygging. Det er mange omsyn å ta i politikken, og av og til er det vanskeleg å vite kva som er taktisk lurt å gjere for å oppnå mest mogleg. Då er det godt å vere med i eit parti som er så stort og som har så mange røynde og kunnskapsrie menneske som medlemmer.

13. desember: tredje søndag i advent

Den nest eldste tenner det nest siste lyset, slik skikken vår er

Dagen starta tidleg, med retting av tentamenssvar før ungane stod opp. Det er den stillaste tida på dagen i ein heim der yngstemann er 12 år.

Det vart tidleg middag, og deretter gjekk vi oss ein tur heile familien. Det er ein koseleg skikk vi har, sjølv om turane sjeldan blir lange eller pretensiøse på anna vis. vi berre ruslar oss ein tur med hunden og snakkar om små og store emne vi er opptekne av.

Etter middag sette eg meg føre med rettebunken att, og i 19-tida kunne eg erklære meg ferdig med rettinga i 2015. Det er lite som slår kjensla av å vere ferdig med noko ein har arbeidd hardt og lenge med.

12. desember: ballett, shopping og retting

Veslejenta skulle danse på framsyning i dag, og mora fekk fotoforbod (derfor ingen illustrasjon). Etterpå for Minstemann, Besta og Gamla på juleshopping i Ørsta, der gatene og butikkane var svært folksame. Vi var ganske effektive og flinke, synest eg.

Deretter fekk vi deilig nesten-julemiddag i Starevegen, før vi etter kvart somla oss heim.

No har eg brukt tre timar til å rette i kveldinga, og planen er å bli ferdig med den siste bunken i morgon. Jul utan rettebunkar er noko heilt anna enn jul med - det veit alle lærarar.

11. desember: om bunkar og fajitas

Etter jobb i dag tok eg meg ein kjapp butikkrunde før eg for heim. Det er ufatteleg lite handling som skal til før eg blir sliten, og eg var mildt sagt gåen etter veka. Ungane laga middag (fajitas) medan eg tok unna noko husarbeid og begynte å rette. Utover kvelden har eg lese ferdig korrekturen på dei 54 engelsktentamenane, og eg håpar på å få tid til å fylle ut retteskjema, skrive kommentarar og setje karakterar på dei innan helga er over.

Det skal bli godt å kunne lese noko fordi ein har lyst, ikkje fordi ein må, og så skal det bli godt å gi att arbeida før ferien. Det er viktigare for meg enn kaker og nedvask.

10. desember: julefest på skulen

Vanlegvis er familien vår talrik i publikum, men i år kom verken besteforeldre eller storesøsken for å sjå på dei to yngste og skulekameratane deira.

Veslejenta var veldig flink som programleiar, og ho var òg med i eit songnummer og spelte dessutan bass på eit kornummer. Minstemann stilte med sjølvskrive dikt, som han på førehand hadde sagt mest bestod av nødrim.

9. desember: retting, regn og rydding

I dag var det fri-onsdag, men eg vakna tidleg og sette meg til med ein bunke som eg spretta i går. Det er eigentleg to bunkar, men av same oppgåvesett, så eg rettar dei under eitt. Det er i alt 54 elevsvar, og det tek si tid når mange av dei skriv dobbelt så langt som på ein norsktentamen.

Då Minstemann vakna, hadde eg allereie fått unna eit par timars arbeid. Han hadde sove godt og lenge i den "nye" senga si, og eg var klar til å gå ut på tur rett etter at han hadde fått i seg frukost. Vi gjekk til Mjeltvika, som vanleg, og det var grått og ein del regn. Frisk luft gjer godt uansett.

Vel heime vart det meir retting for min del, medan han mora seg med lekser, tromming og rydding av rom. I kveldinga har vi fått laga til den nye senga på gjesterommet/kontoret, så no skal alle ligge godt i jula.

Bok 102 2015: "Vi ba aldri om vinger" av Vanessa Diffenbaugh

Boka fortel historia om ei kvinne som vart mor i ung alder, utan å vere gift. Mora tok seg av borna, som fekk eit nært forhold til besteforeldra. Når så besteforeldra reiser attende til Mexico, der dei opprinneleg kom ifrå, må mora legge om livet sitt og vere mor for borna sine.

Eg syntest boka var noko springande i tematikken. Ein fekk ikkje noko god forklaring på kvifor besteforeldra reiste attende til Mexico, og kjærleikshistoriene var svært lite overtydande. Heilt ok tidtrøyte, men eigentleg litt keisam, noko som vart forsterka av ei monoton opplesing.

8. desember: konsert, møte og ommøblering

Tysdag måtte eg utebli frå musikkskulekonserten etter arbeidstid fordi eg skulle på møte i forvaltingsstyret. Ungane filma kvarandre så eg skulle få sjå kva eg gjekk glipp av.

Vel heime fekk vi endeleg pakken med trommeutstyret som Minstemann bestilte før bursdagen sin, og dessutan vart to rammemadrasser leverte på døra. Vi har hatt litt av ein jobb med å lage til rom og senger til jul, men no skal alle kunne ligge godt.

Minstemann overtek Veslejentas seng og rom

Ny seng på nytt rom for Veslejenta (broren poserer)

7. desember: back to school

Veka derpå - er det noko? Måndag var eg frykteleg trøytt, etter ei veke med lite søvn og ein søndagskveld med særemne-innspurt til langt på natt. Eg fekk delt ut ein bunke ferdigretta tentamenar, elles vart timane så som så.

Etter jobb besøkte eg foreldra mine medan ballerinaene dansa, og vi kom heim i 18.30-tida. Det var for seint å sove middag då, så det vart ein relativt sløv kveld før eg endeleg fekk lagt meg.

Bok 101 2015: "Den lille kafeen i Kabul" av Deborah Rodriguez

Boka fortel historiene om fem kvinner som møtest i Kabul. Dei er ulike både i alder, nasjonalitet og bakgrunn elles, men historiene deira flettar seg saman.

Vanlegvis plar eg like bøker frå andre kulturar, men denne vart for klisjéprega etter min smak. For det første sleit eg med å halde dei fem frå kvarandre, og tenkjer at tre kvinnelagnader hadde vore meir enn nok. Alternativet ville ha vore å lage tydelegare karakterar som ein faktisk festa seg ved. Vidare syntest eg handlinga var lite original, og berre tidvis ispedd "fakta om Afghanistan" Aller minst likte eg slutten, som kuliminerer i ein einaste stor klisjé. 

6. desember: andre søndag i advent

På grunn av lystig lag laurdag vart det til at mykje av søndag gjekk med til å gå tur i regn og vind. det gjer underverk for slitne kroppar. Etterpå vart det å gjere seg klar til å gå i kyrkja i Volda, der det var konsert med symfoniorkester, kor og solistar. Veslejenta song "Little drummer boy" på nynorsk saman med ei venninne og ei anna jente på gitar, og det gjekk heilt fint.

I kveldinga kosar vi oss med makaroni og ost, peparkaker og gløgg, vi fyrer i omnen og tenner lys. Adventstida er ei fin tid viss ein stressar med måte.

5. desember: rettebunke, vind og regn

I dag fekk eg ferdig den første rettebunken, slik at eg skal kunne ta rettefri resten av helga. Eg tvilar på at eg får dei hine bunkane ferdige til jul, men eg skal i alle fall begynne på dei i neste veke.

Ute er det eit sørdjeleg vêr med sterk vind og mykje regn. Det er ikkje noko særleg freistande å gå tur, men eg har heldigvis ein lys levande motivator som gjer dørstokkmila lettare å forsere.

I kveld skal eg til tettbygde strok og feire ei kollegavenninne som blir 40 år. Det blir sikkert stas!

4. desember: dropping av julebord

På denne tida av året er eg alltid sliten. Julebord på jobben er noko eg sjeldan har ork til, og heller ikkje i år klarte eg å samle krefter nok til å kjøpe antrekk og organisere køyring og hundepass. Det vart i staden ein stille og roleg fredagskveld i heimen, så får ein heller satse på ein festleg laurdag.

3. desember: jobb og juleblomar

Jobbdagen vart ganske stressande, sjølv om eg berre hadde to timar undervisning. To av klassene mine hadde tentamen, og det vart mykje springing til romma og lufting av elevar. Når eg legg til at klasseromma ligg i tredje etasje, kan de tenkje dykk sjølve. I løpet av jobbdagen hadde eg gått 8000 skritt.

Likevel må eg seie at eg sveva ein del i dag, så mange av skritta var relativt lite nødvendige. Eg er letta og glad over å ha levert oppgåva mi, ingen tvil om det.

Etter jobb tok eg meg ein kjapp handlerunde, då eg var i total beit for klede. Sidan eg køyrde den vegen likevel, stakk eg innom Plantasjen og handla juleblomar med 30 % rabatt. Dei hadde silkevarianten òg, og plastjuletre, men vi går for ekte vare i år òg.

2. desember: første bunke i advent

Rettingsarbeidet har måtta vente til oppgåva var levert, men i dag kunne eg sprette den første bunken. Eg kom om lag halvvegs, men har hatt ein lat fri-onsdag tydeleg prega av at eg var utsliten etter gårsdagen. Dessuten har det pøsregna heile dagen, så det har ikkje blitt verken tur eller turbilete. I kveldinga salar vi på oss tjukke klede og hovudlykt for å få litt mosjon og frisk luft.

1. desember: levering av oppgåve

Kanskje blir dette tidenes advent? Den begynte i alle fall bra: i dag slapp vi heim frå studiet eit par timar før tida, og eg nytta då høvet til å setje meg til å lese gjennom oppgåva mi ein siste gong. Best som det var hadde fire og ein halv time passert, og eg fekk endeleg levert. Tre dagar før fristen.

Eg har jobba ein del med den oppgåva, mest fordi det er heilt nytt for meg å skrive akademiske oppgåver på det nivået. Reint fagleg er ikkje studiet så vanskeleg, for alt eg lærer kan relaterast til tjue års praksis. No står det berre att å sjå sensuren - eg har aldri fått bokstavar som karakter heller, og det blir i tilfelle mine første studiepoeng. Vekttal har eg derimot rikeleg av.