Handlinga i denne romanen går føre seg på eit høgfjellshotell på 1980-talet. Eg-personen Sedd er ein ung gut som veks opp hos besteforeldra, som driv dette hotellet, der ein serverer gourmetmat og køyrer ein luksuriøs stil, trass i sviktande kundegrunnlag. Fordi Sedd samlar på frimerke, oppdagar han at bestefaren får mykje post han ikkje opnar, og lesaren forstår dermed at økonomien truleg er i fare.
Sedd fekk meg til å tenkje på "Lillelord" allereie før den boka vart nemnd, og dette vert forsterka ved at han les "Lille Lord Fountleroy". Livet med besteforeldra er prega av manglande realisme og fornuft, men med sans for forfina kvalitet.
Eg hadde stor sans for boka, men ser at den får terningkast 4 og ein heller lunka omtale i VG. Det bryr eg meg lite om, så lenge eg sjølv likte den godt. Stemninga i romanen var veldig spesiell, og eg blir ikkje forundra om dette blir ein film på sikt.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar