"Romanen skildrar eit lukka bysamfunn, styrt for og av kvinner. Berre nokre få menn har opphaldsløyve på eit bordell i byen, ein viss funksjon har mennene trass alt. Det hender no og då at menn lever i skjul innanfor bymuren, dei er utkledd som kvinner og det går brutalt gale med dei om dei blir oppdaga. På utsida av denne namnlause staden herjar mennene som ein gong blei forvist. Dei driv ein slags geriljaverksemd mot byen, og kvinnene svarar på same valdelege vis. Vaktgrupper patruljerer gatene og skyt mot skogen om menn syner seg.
Det er ei underleg ramme Leikvoll har skapt, men forteljinga blir ikkje svulstig eller parodisk sjølv om det fort kunne ha vore slik. Vi får ikkje vite kva som er bakgrunnen for konflikten mellom kjønna, men det er ein underordna detalj i forteljinga. Dette er ikkje ei forteljing som tar sikte på å forsone kvinner og menn. Romanen viser ein fastlåst konflikt mellom dei siviliserte kvinnene og dei tilsynelatande primitive mennene.
Jakoba er ein gut som heile livet har vore kledd ut og oppseda som ei jente. I takt med dei pubertale endringane på kroppen, blir det vanskelegare å halde sanninga skjult. Det er ikkje mange karrierevegar for gutar i denne byen, heldigvis har Jakoba ei uvanleg fin songstemme. Han kan leve av talentet, men då må han la seg kastrere før stemmebandet blir for grovt. Dette er heile tida planen til mora og songlærarinna, men før dei kjem så langt har Jakoba forelska seg i tenestejenta Tikva. Det korte forholdet mellom dei gir Jakoba nye og intense erfaringar med å vere mann."
http://www.magasinett.no/meldingar/1070-songfuglen-ein-fortryllande-roman
Dette skriv eg: dette var veldig sært og spesielt, men det var ei bok som gav ettertanke òg, på eit vis. Eg er nok meir glad i realistiske romanar.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar