Storegut 20 år

I dag er det ufattelege tjue år sidan eg stod ute på tunet i Ulsteinvik og ropte til ein forbipasserande kollega som var på veg til jobb: "Ej he vea!!!" Lukka var stor, for eg hadde time på sjukehuset same dag for å få same overtidsbehandling som då eg fekk Eldstejenta fire år tidlegare. Fødselen tok om lag 12 timar frå start til slutt, og eg utbraut "Ditta va no ingenting, ditta kunne ej ha gjort kvar veke". Elles var både barnefaren og eg mest opptekne av at nabodama var innlagd samtidig (ho fekk tvillingar dagen etter).

Storegut var ein fantastisk baby som åt, sov og smilte. Han vart seinare ein svært aktiv fyr som klatra høgt og lavt, men roa seg som ungdom. Det vil seie: han har vel heller kanalisert loppene i blodet til å dreie seg meir om akseptable aktivitetar som musikk, fotball og trening. No for tida jobbar han på møbelbutikk og studerer engelsk, og det er ganske klart jobbinga han likar best. Han har elles eigen bil, og han er ein dyktig sjåfør så vidt mora veit. Han er lett å be om ei teneste, er litt distré og er ufatteleg god og snill. Eg er takksam for at han valde å ta seg eit "friår" og bu heime dette året, for det hadde kanskje blitt keisamt for Minstemann og meg viss han ikkje var her.

Så glad i han her <3 p="">

Frå den minnerike Londonturen i februar