Då forfattaren døydde brått, berre førti år gamal, låg det fleire uferdige manuskript og skisser blant tinga hans. Ei lita forteljing, som han sjølv var ivrig etter å gi ut, vart bearbeidd og publisert med tittelen "Forkynnaren". Boka fortel om roaren Hans som vaknar frå sjukeleiet og ror rundt og tek kontakt med menneske som om han har fått eit kall. Boka er poetisk og vakker, og den minner ikkje noko om dei andre to bøkene eg har lese av same forfattar. Ein får ei kjensle av ein slags draumesekvens når ein les, og eg sit att med ei kjensle av ikkje å vite heilt kva eg har lese. Kanskje handlar boka om forsoning med døden - eg veit faktisk ikkje heilt.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar