Marte Spurkland har følgt ein lærar og norskklassen hennar gjennom det siste året på vidaregåande, som for dei var skuleåret 2016/2017. Det er altså rykande ferske forteljingar i denne dokumantarromanen, eller kva ein skal kalle den, og det kan minne om kvalitativ forskingsmetode. Intervjuoblekta, både lærar og elevar, er blitt anonymiserte, blant anna. Elevane er vanlege norske ungdomar , nokre med minoritetskulturell bakgrunn, og dei opplever ting som mange unge opplever av familieproblem, problem med forhold og ikkje minst problem med seg sjølv når det gjeld angst og motivasjon. Læraren er ei enorm støtte for elevane når dei har problem, samtidig som ho er ein utruleg festlig og dyktig norsklærar. Etter ei stund gadd eg ikkje lese om denne fantastiske dama, men så las eg vidare og såg at ho vart litt meir balansert framstilt.
Dette er ei god bok, og den burde ha vore pensum på PPU, i alle fall for dei som skal bli norsklærarar. Det kunne ha vore veldig interessant å diskutert den med andre norsklærarar.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar