Sjangermessig kan denne boka seiast å vere ei blanding av biografi og sjølvbiografi, og forfattaren bruker få skjønnlitterære verkemiddel for å auke spenninga eller skape stemning. Det er heller ikkje naudsynt, for historiene ho fortel er dramatiske nok. Forfattaren tek føre seg lagnadene til bestemora, mora og til slutt sitt eige liv i Kina fram til 1978. I tillegg er resten av slekta nemnde, og viktige menneske i liva deira. Det vert altfor mykje å halde greie på, og leseprosessen min har gått svært sakte, sjølv om boka ikkje er skrive med tungt eller vanskeleg språk. Den er på over 500 sider, og det har ikkje vore mogleg for meg å lese for store dosar om gongen.
Den mest gripande delen av boka er når ho fortel om sin eigen ungdom under kulturrevolusjonen i Kina. Ein får eit eineståande innblikk i både politikk og daglegliv, indoktrinering og frykt for politiske hemnaksjonar. Den kommunistiske revolusjonen starta med å ville kvitte seg med overklasse, men ein ny overklasse vart raskt skapt innanfor politikken. Dyrking av keisaren vart erstatta med dyrking av Formann Mao, og landet vart fullt av politiske og praktiske paradoks.
Som døme kan eg nemne at Mao fordømde all utdanning i skular, men meinte at ein skulle lære av å praktisere. Jung Chang arbeidde derfor både som lege og elektrikar utan å ha fått opplæring først.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar