Denne vesle romanen rommar ei stor historie om ein far som blir sjuk og deretter narkoman. Forteljaren er sonen, og boka er skriven med andre persons synsvinkel, altså i du-form. "Du" er oftast faren, men det kan òg vere sonen, venninna hans eller andre, noko som gjer at en må konsentrere seg ekstra når ein les.
Ramslie fekk Tarjei Vesaas' debutantpris for denne boka, og det skjønar eg godt. Den er lett å lese, men tragisk og dyster på grunn av innhaldet.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar