Som i dei første to bøkene til Flatland skiftar synsvinkelen mellom ulike personar i eit bygdesamfunn der nokre unge gutar har døydd i Afghanistan. I denne boka får vi sjå korleis nokre av dei vi har møtt før lever vidare etter at det har gått nokre år. Dei døde tek enno mykje plass i liva deira - kanskje meir plass enn dei ville ha teke dersom dei enno levde, som ein av karakterane kommenterer. Minna om dødsulukka vert forsterka då eit bilete av dei døde gutane plutseleg ein dag kjem i Aftenposten. Den første personen vi møter er dokteren Ragnhild, som les avisa om morgonen, og seinare les nokon i avisa på venterommet på legekontoret. Dette er eit godt grep frå forfattaren si side, for ein får på ein måte aktualisert problematikken rundt sorgprosessen.
Eg likte denne boka svært godt, sjølv om eg må innrømme at eg likte dei to første bøkene i serien betre.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar