Erlend Loe er ein av mine favorittforfattarar, og eg har lese det aller meste av det han har skrive. Den nyaste boka hans er kort og lett å lese, og i ein litt annleis stil enn mykje av det eg har lese før. På ein måte minner han denne gongen litt om Paasilinna, ein annan av favorittane mine.
Boka fortel kort og godt om ein aldrande lyrikar som har brukt nokre år på å skrive ei diktsamling. Den dagen samlinga kjem ut, får den elendige kritikkar, og lyrikaren bestemmer seg for å ta hemn. Ei artig lita bok, der ironiseringa over forlagsbransjen er tydeleg. Ekstra morosamt fann eg den vesle scenen der Karl Ove Knausgård brått dukkar opp.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar