Engelsklærar-mamma sat oppe til langt på kveld saman med poden, som førebudde seg til munnleg eksamen i engelsk om emnet "War and peace". Hjelpa mi var først og fremst å hjelpe han med avgrensinga av det enorme emnet, og han enda opp med å skulle snakke om Versaillestraktaten, nazisme, massedrap av jødar og "Aktive fredsreiser".
Fri-onsdagen skulle eg ut på oppdrag, så eg måtte reise heimanfrå klokka sju. Ein liten "peptalk" måtte til:
Mor: "Tenk på at sensor er ei vanleg dame på jobb"
Barn: "Ej kan tenke at ho e dej. Men, du ser litt skummel ut, egentlig"
Mor: "Å? Som mor eller sensor?"
Barn: "Begge dela"
Sånn kan ein få passet sitt påskrive!
Sensorjobben min var slitsam, men ei særs positiv oppleving. Det var flinke, reflekterte og godt budde elevar som fortente gode karakterar. Letta var stor då eg var ferdig, og lukka vart komplett då Storegut ringde og fortalde at det hadde gått svært bra på eksamenen hans.
Eg stogga i Ørsta og henta småungane, som hadde fått sove lenge hos besteforeldra på fridagen sin. Då vi kom heim, erklærte eg at eg skulle sove middag, og etter to og ein halv time vart eg vekt av ein glad gut som gav meg ein stor klem og sa "takk for hjelpa".
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar