Storegut 18 år

Min vesle baby er blitt 18 år og myndig. Det er ikkje lenge sidan han var skalla og tannlaus, eller sidan han som treåring ropte på "Satan" med sjørøvarsverdet i handa. Eg minnest "våpenskapet", der alle beslaglagde leikesverd hamna, og leiken "tistel-karate", som skulle hjelpe han til å bli kvitt noko av den energien han hadde så altfor mykje av i tidleg barndom.

No er han kanskje energisk, og det er mykje lyd i han, men han er først og fremst ein snill og fredeleg gut som eg sjeldan kranglar med eller er sint på. Han er ofte hjelpsam utan at eg treng be han om det, spesielt når det er "mannfolkarbeid".

Vi har lærekøyrt mykje den siste tida, og eg var temmeleg sikker på at han kom til å greie oppkøyringa i dag. Han har trass alt god trening i å køyre under ekstremt stress, som han sa då søskena bråka i baksetet i påska. Og oppkøyringa gjekk bra den, så no er han ein myndig mann med "license to drive".

Vi gratulerer!