Forfattaren vart tildelt Nordisk råds litteraturpris for denne romanen, som eg finn mildt sagt oppskrytt. Handlinga er at eit eldre ektepar har hatt løyndomar i livet, og at mange av desse vert avdekte. Det heile skjer utan særleg spenning eller dramatikk, i alle fall slik eg ser det. Det er forfattaren sjølv som les lydbokutgåva, og det burde ho anten ha spart oss for eller skrudd opp tempoet. Mor mi skriv på sin blogg at ho heldt på å tørne av den sakte lesinga, og det gjorde eg òg. Kan hende ville eg ha likt papirutgåva betre, men eg trur uansett at denne boka ville ha verka stilleståande på meg.
Eg er einig med at ho burde overlete lesinga til ein skodespelar. Akkurat no les eg to bøker av same forfattar med ulike opplesarar. Det har mykjeå seie kven som les!
SvarSlettLikevel synest eg denne boka hadde ein slags X-faktor, kanskje fordi hovedpersonane ikkje nødvendigvis følte oig gjorde det som var forventa av dei?
Enig og tro til Dovre faller!
SvarSlettDet at du og moren din holdt på å tørne av tempoet i innlesningen, sier vel mer om familiær mangel på tålmodighet enn om verkets litterære kvaliteter?
SvarSlettHar du høyrt den?
Slettmoved here Source navigate here replica gucci bags go now dolabuy hermes
SvarSletta9h14k7a55 x9r91e6r89 x4w51l1v42 o9w92h2b36 q5h82t5l24 x3k10y7c75
SvarSlett