På veg til dalen fortalde Minstemann meg om ulike våpen og arbeidsoppgåver i det militære miljøet. Han spurde meg etter ei stund om kva eg synest han bør få slags jobb dersom han vervar seg i militæret, og som den fredsæle mora eg er svara eg at han kunne få seg jobb i saniteten, eller bli feltprest. Svaret kom med eit sukk:
"Å Mamma, du seier så mykje dumt"
Der er så fint i Lisjedalen-og det går an å køyre opp.
SvarSlettVer glad at Minstemann "gjer seg ferdig med" våpengalskapen i ung alder, mens han enno er ufarlig! vi får håpe han veks det av seg, og blir den fredsæle personen vi i familien ønsker.
Vi gjekk over Brauta, gjennom skogen og opp skogsvegen + same vegen i retur (11 000 skritt). Og Minstemann er eigentleg svært fredeleg, men har ein tendens til å vere oppteken av ein ting om gongen.
SvarSlett