Bok 68 2019: "De som dreper drømmer sover ikke" av Jan Guillou

Eric er framleis radikal, og han er framleis forelska i Gertrude, som bur i Hamburg saman med sonen og sin homofile ektemann. Ho lever i eit samfunn der det kan vere farleg å vere venstrevridd, ikkje minst på grunn av Bader-Meinhof-gruppa, som utvikla seg til å bli ein berykta terrororganisasjon. I Sverige er det heller ikkje trygt å vere venstrevridd, og Eric er rik, men lever også i kollektiv.

Dette var den åttande boka i serien, og den slutta i 1975. Eg reknar med det kjem ei bok til, viss hundreåret skal dekkast. Bøkene er gode og underhaldande, men det ergrar meg at forfattaren har gjort slekta så frykteleg rik. Det er gale nok at dei gjennomlever alt som skjer historisk, om dei ikkje skal vere eventyrleg rike òg. Elles morar eg meg over at Eric mot slutten av boka møter Hamilton, som er krimhelten til Guillou. Det same litterære grepet vart, om eg ikkje hugsar feil, brukt av Gunnar Staalesen då han skreiv sin millenniumsserie?