Bok 58 2014: "Gunnlöth's Tale" av Svava Jakobsdóttir

Den islandske forfattaren er mellom anna kjend for ei noko makaber og surrealistisk novelle som heiter "Saga handa börnum" på islandsk, og som finst i nokre tekstsamlingar for norskfaget i vidaregåande. Den har eg lese mange gonger og likt godt. "Gunnlöth's Tale" er ein heilt annleis tekst, sjølv om den òg handlar mykje om morskjensla og -rolla.

Eg-personen er ei mor som opplever at dottera blir arrestert etter å ha stole ein eldgamal gjenstand på eit museum. Når dottera forklarar brotsverket ut frå ei mytologisk forteljing, vert mora usikker på om dottera er gal. Viss ikkje dottera er kriminell, er ho altså gal, og må uansett plasserast på ein institusjon. Ei tredje forklaring er at dottera kan ha blitt overført til ei anna tid, og at ho dermed snakkar sant om korleis ho måtte hente attende gjenstanden som Odin hadde teke frå Gunnlöth.

Parallelt får vi høyre meir om livet til mora, og om notida (1980-talet). Mora er ei forretningskvinne som må ta eit oppgjer med seg sjølv, og ektemannen seier han har det for travelt til å kunne ta seg av problema til dottera. Forfattaren får dermed sagt noko om si eiga samtid, samtidig som ho dreg fram den mytologiske forteljinga om Gunnlöth og Odin.

Dette er inga enkel bok å forhalde seg til, men forfattaren skriv godt. Den engelske omsetjinga har i alle fall eit poetisk og vakkert språk, spesielt når det gjeld stemningsfulle naturskildringar.