Mehlums helt, advokat Svend Foyn, er ein av mine favorittar. Mehlum tillegg han ein ironisk tone som er svært underhaldande å lese, og i tillegg er eg sjølvsagt begeistra for hunden Hulda. Sjølve forteljinga i denne romanen begynner med at ei ung jente kjem til Foyns kontor for å finne ut noko om eit slibrig fotografi som storesystera har motteke på mobilen sin. Foyn avviser jenta, men får fornya interesse for henne og saka når jenta døyr få dagar seinare.
Av og til vert ein så opphengd i ei bok at ein utset alle trivielle
gjeremål ein kan berre for å lese. Dette vart ei slik bok for meg, både fordi
den er lett å lese, lett å følgje med i og interessant når det gjeld
tematikk. 440 sider gjekk unna på rekordtid, og no har eg fått hjelp til å skaffe ein heil bunke med Mehlum-bøker som eg skal kose meg med framover.
Eg og har sansen for Mehlum. Denne har eg ikkje lese.
SvarSlett