Elles vart det utveksla nokre gåver, og eg fekk ei nydeleg retro-kofte som systra mi hadde strikka. Eg vart nesten mållaus, og no ser eg nesten fram til hustrige haustdagar. Fargane og mønsteret var heilt annleis enn eg truleg ville ha sett meg ut sjølv, og nettopp derfor blir dette heilt sikkert haustens favoritt som noko sprekt og annleis enn alt det blå og svarte eg elles plar fylle skapa mine med.
Viktigast av alt: vi fekk prate hyggeleg saman slik vi gjer når vi er samla. Slike stunder set ein stadig meir pris på.
Takk til alle frammøtte!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar