Namna til hovudpersonane, Kira og Kikke, er i seg sjølv nok til at skepsisen min vakna i første del av boka. Noko ved desse namna fekk meg til å tenkje på ungdomsbøker frå 70- og 80-talet, som verka så røyndomsfjerne for meg. I denne boka bruker dessutan forfattaren det litterære grepet eg kritiserte i førre blogginnlegg: synsvinkelen vekslar mellom dei to nemnde hovudpersonane.
Kira og Kikke (grøss) er eit forelska par på 18 år, og i boka følgjer vi dei gjennom tankar, ord og gjerningar gjennom eit halvt år. Dei to er eigentleg ganske ordinære, og det er ein viss sjanse for at lesarar vil ha glede og nytte av å lese om to ordinære ungdomar med ganske vanlege gleder og problem i forholdet sitt. Boka er i det heile gjennomført realistisk og nesten triviell, noko eg fann befriande etter nyleg å ha prøvd meg på fantasysjangeren utan særleg hell.
Boka vil kunne fungere som underhaldning og tankevekkjar for unge jenter, men dei fleste gutar vil neppe finne den særleg interessant. Eg vil tippe at dei vil tenkje som denne lesaren at boka minner om jenteprat, noko som oftast er mest interessant for jentene sjølve. Ja, eg er kanskje fordomsfull - eller så har eg røynsle.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar