24. desember: julaftan, Mutter aleine

Og alle pakkane var til meg :)

I år vart julaftan noko annleis enn elles. For andre gong skulle eg ikkje vere saman med ungane mine på julaftan, sidan dei skulle feire saman med faren sin. Det var han som foreslo ordninga i fjor, fordi han må jobbe annankvar julaftan, og det er ei grei løysing for min del å vite at annankvar jul blir tradisjonell. Den utradisjonelle, derimot, har eg ikkje så fast tradisjon for. Bladfyken og eg feira saman for to år sidan, men i år skulle han ha familiefeiring saman med sønene og slekt.

Sjølv bestemte eg meg for å bli heime, aleine. Eg vart invitert av gjestfri slekt, men takka bestemt nei og såg fram til ein roleg dag utan særleg program.

Eg måtte ein liten tur på butikken, deretter gjekk eg ein lang tur med Charlie i pøsregnet. Resten av dagen har eg kosa meg med å lese bok, sjå serie på tv, ete det eg hadde lyst på og pakke opp gåvene mine. Eg fekk mykje kjekt og fint, og vart veldig glad for alt saman.

Ungane ringde på facetime medan faren køyrde bestemora attende til Volda, og dei var òg glade for alt dei hadde fått, og hadde i tillegg fått god mat og hadde hatt det triveleg.

Alt i alt må eg seie eg har kosa meg veldig og slappa av i dag, og det har ikkje vore trist eller trasig i det heile, slik nokre trudde det ville bli. Eg har ikkje gjort så mange "julete" ting, anna enn å skråle høgt i bilen til og frå butikken, men eg har kjent julefreden senke seg. Det viktigaste for meg i jula er å vere saman med familien, og det skjer andre dagar enn julaftan i år. Eg har jobba knallhardt med retting og møteverksemd i desember, og det er fantastisk å kunne lade batteria att. Og, som eg plar seie: eg er aldri einsam når eg er aleine, og eg kjedar meg aldri.