Skrivestilen er lett humoristisk, og forfattaren kjem med kommentarar om personane i boka som om desse var levande. Spesielt ved eitt høve er dette gjort på ein artig måte: etter å ha omtala fortida til hovudpersonen, skriv han at han har greidd å vekkje han:
"Men vi er kommet til å snakke temmelig høyt og har glemt at vår helt, som har sovet hele tiden mens vi fortalte hans historie, nå er våknet og kan høre sitt navn nevnt; det går jo ganske ofte igjen. (...) Leseren gir nok en god dag i om Tsjitsjikov blir sint eller ei, men hva forfatteren angår, så må han under ingen omstendigheter legge seg ut med sin helt"
Forteljinga i boka er at den slu Tsjitsjikov reiser rundt og kjøper opp namna på liveigne bønder som har døydd sidan førre folketeljing. Dette for å lure myndigheitene til å la han ta opp eit stort lån og reise vekk. Han møter mange fargerike personlegdomar på vegen og lyg ihop forklaringar til dei. Ved å fortelje denne historia ville Gogol presentere heile Russland, og her er nok ein del kritikk av 1800-talets Russland som vi ikkje heilt skjønar i dag. Kvifor han såg seg nøydd til å brenne to utkast til del 2 er uvisst, men han døydde i alle fall før han fekk fullført prosjektet.
Det er sjølvsagt irriterande å lese ei bok som ikkje er fullstendig, men eg visste om det på førehand og var budd på å ikkje få høyre korleis det gjekk til slutt.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar