Forfattaren var berre 23 år då denne romanen kom ut i 1940 under tittelen "The Heart is a Lonely Hunter". Boka er ein sørstatsroman som kan minne om Harper Lee sine bøker, men som har eit gamalklokt vemod over seg som er beundringsverdig og uventa med ein så ung forfattar. I Noreg har boka blitt bestseljande etter nyutgjevinga i 2016.
Boka er ein samtidsroman som først og fremst skildrar raseskilnader og fattigdom i Sørstatane i USA på 1930-talet. Ein døvstum mann mister sin nære, døvstumme ven, og tilbringer mykje tid i einsemd på ein café. Av ein eller annan grunn begynner menneske rundt han å betru han sine inste tankar, og han blir dermed ein viktig person i liva deira. Vi får innblikk i arbeidsforhold, raseproblem, økonomiske forhold og mykje politikk, sidan ein av personane er glødande oppteken av denslags. Mest av alt handlar boka likevel om den einsemda menneske kan føle når dei ikkje har nokon nær ven, eller ikkje kjenner seg heime i det livet dei lever.
Eg likte boka godt, men angrar litt på at eg ikkje like godt las den på engelsk. Eg reagerer også på at somme afro-amerikanarar blir skildra som ganske einfaldige, men det har eg sett i mange bøker frå liknande miljø.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar