Noko av det som kjenneteiknar stykket, er at Macbeth blir spådd ei framtid med mykje makt, og at han har ei dominerande kone som hjelper seg i kampen for å tilrane seg makt på brutalt vis. I tekstane til Shakespeare er ambisjonar noko svært negativt, noko som har samanheng med den maktkampen som gjekk føre seg i den tida då Shakespeare levde.
Nesbø sin roman inneheld mykje som minner om stykket. Eg sleit med å skjøne heilt kvar og kva tid handlinga gjekk føre seg, men det var truleg meininga òg. Boka fall ikkje heilt i smak, bortsett frå at eg likte slutten, og eg må innrømme at eg las den mest for å sjå korleis det originale stykket vart brukt i ein slik tekst. For å seie det slik: eg ville heller ha lese stykket ein gong til.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar