Bok 45 2018: "Den lange, hvite skyens land" av Sarah Lark

Sidan eg har gjeve opp å få tak i dei følgjande bøkene i serien på lydbok, har eg no lånt dei i papirutgåver. Eg bestemte meg då for å høyre om att den første boka i serien, slik at eg skulle ha den friskt i minnet. Det angrar eg ikkje på, for dette er historisk melodrama på sitt beste.

Boka startar med at eit par kvinner skal reise til New Zraland. Den eine fordi ho ønskjer å starte eit nytt liv, den andre fordi ho er blitt spelt bort i kortspel. Med seg på reisa får dei ein flokk foreldrelause jenter, som skal brukast som arbeidskraft i kolonien. Livet påfører desse kvinnene stadig nye utfordringar, men òg nye gleder og etterkomarar. Midt i alt dramaet ser ein spor av ei faktisk historie, så ein lærer noko om landet med det same. Eg likte boka godt første gongen òg, og no ser eg fram til å lese dei følgjande bøkene i serien. Eg skal berre lese unna litt anna først.