Bok 69 2018: "Når vi møtes igjen" av Kristin Harmel

Under andre verdskrig vert tyske krigsfangar sende til Sørstatane i USA for å arbeide. Ein av desse møter ei ung jente, og ho vert gravid like før han må reise attende til Europa. Av ulike årsaker møtest dei ikkje att som avtala, og det er denne historia som vert oppklara i notidshistoria, der ei kvinne mottek eit måleri utan heilt å skjøne kvifor.

Boka har mykje positivt ved seg i starten, og den er ganske spennande ei stund, men dessverre så tek det heile av i ei søtsuppehistorie som berre vert parodisk i mine auge.

Då eg leita etter bilete av coveret til boka, såg eg at tre av forfattaren sine bøker forestiller ei kvinne med lue i forgrunnen framfor ein bakgrunn som truleg skal vise noko om handlinga. Kanskje er dette ein variant til "Kvinne med ryggen til i eit landskap"-klisjéen? Eg skal prøve å styre unna denne forfattaren i framtida, for dette var berre møl, etter min smak.