fredag 6. februar 2009

Erlend, din møkkamann!


Om eg irriterte meg over Erlend Nikolaussøn i fjor, så vart han berre hakket verre i år. "Deg vil jeg aldri krenke", du liksom! "Du skulle aldri felle en tåre for min skyld!" Særlig! Likevel har filmen mykje føre seg, og elevane greier fint å leve seg inn i stoffet. Ein fin klassikar, som høver godt som avslutning på skuleveka.

6 kommentarer:

  1. Erlend er jo skjønn, då.Og eg fall totalt for han første gongen eg las boka. Men då var eg UNG!Og han meinte vel det han sa, der og då?

    SvarSlett
  2. Men han forstod også kva han gjorde, eller?

    SvarSlett
  3. Eg har sagt det før: Då eg las bøkene som 18-åring, hadde eg sympati for Simon Darre. I filmen er han penare og kjekkare enn Erlend!

    Erlend meiner nok ting når han seier det, men er svak av natur.

    Temaet er nok aktuelt i store delar av verda.

    Filmen er flott, og han inneheld mange dramatiske hendingar som gjer at også gutane heng med.

    SvarSlett
  4. Erlend er jo herlig da og Skagestad er perfekt i rollen. Simon er kjedelig i både filmen og boka synes jeg. Men man gifter seg jo ikke med sånne som Erlend.
    W

    SvarSlett
  5. Ja, ein får lyst til å gje han eit spark bak, så tafatt er han, og snill.
    Men han er ung og har potensiale! Han begynner å handle mot slutten av filmen.

    SvarSlett
  6. Simon gir henne ein hund - DET er i alle fall sympatisk. Erlend gir henne stor kjærleik, men òg mange problem utover i livet.

    SvarSlett