I den første Alvdal-boka møtte vi Eline, den eldste dottera til kvinna som vart dømd for pedofili og overgrep. I denne boka møter vi att Eline, men no skriv ho eit slags brev til dottera si, Tuva, som ho har problem med å vere ei god mor for. Boka er forma som eit angrep på barnevernet, men ein les mellom linjene at Eline har hatt problem med mangt og mykje, og at barnevernet har gjort rett i å vere bekymra.
Eg synest ikkje boka er så godt skriven reint språkleg, og brevforma kan bli i overkant sentimental. Likevel er dette ei bok som er interessant å lese, fordi den viser ei anna side av omsorgvikt enn ein vanlegvis ser.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar