Bok 26 2019: "Ekko av en venn" av Ingvar Ambjørnsen

Eg er kritisk til mange ting, mellom anna til forfattarar som ikkje blir ferdige med karakterane dei har skapt i ei eller fleire bøker, men som hentar dei fram att og diktar vidare på det som i utgangspunktet var ein god tanke, men som gjerne flatar noko ut. Jamfør førre innlegg om Jojo Moyes, men dette gjeld òg Anne B Ragde. Eg var derfor svært skeptisk til at Elling no skulle gjenoppstå, samtidig som eg var veldig spent på korleis han hadde klart seg.

Elling er no noko eldre enn sist, og han blir leigebuar hos ei eldre kvinne. Han held fram med å sjå verda rundt seg på sin eigen måte, ikkje minst gjeld dette dei mange kvinnene han møter. Uttrykket "min ennå intetanende trolovede" seier vel sitt. Han oppdagar dessutan facebook, der han kan velje seg ein ny identitet og skrive kommentarar på ei matside, til dømes.

Det artige med Elling er at han i all galskapen også har trekk som ein kjenner seg att i. Samtidig les ein mellom linjene at han oppfører seg temmeleg spesielt.

Eg likte godt å møte att Elling, og boka gir ein nokre tankar om livet som er verd å ha med. Det mest positive med boka trur eg vil vere at den løftar serien fram frå gløymselen, for den har ikkje vore så mykje i fokus i det siste. Dette er bøker som toler å bli lesne om att-