8. mars 2020

I år var eg invitert til å vere med på ein slags paneldebatt på kvinnedagsmarkeringa, og dei siste par dagane har eg arbeidd med å skrive eit innlegg - først på data og deretter for hand, sidan eg ikkje har skrivar. Eg øvde gjennom eit par gonger for å sjekke at eg ikkje brukte meir enn dei tilmålte fem minutta, og eg var litt spent på korleis det heile ville gå.

Feiringa begynte med tog frå Rådhuset i Volda til Geiranger bakeri, der det var ein heil del program før den delen eg skulle vere med i. Det viste seg at vi skulle sitje på litt høge krakkar medan vi snakka, og så skulle vi halde mikrofonen i den eine handa medan vi snakka. Med tanke på at eg var litt ekstra spent, tenkte eg at det kunne bli for mykje for meg å halde styr på ark som måtte snuast i tillegg til mikrofonen, medan eg i tillegg sat stille på krakken, så eg enda opp med å snakke utan manus. Eg trur eg var innom dei same emna eg hadde skrive manus om, og at eg kom frå det heile med æra i behald, men eg er ikkje heilt sikker verken på kva eg sa eller korleis det gjekk. Bodskapen min var uansett at kvinnerepresentasjonen i kommunestyret er eit felles ansvar for kvar einskild kvinne til å engasjere seg, for partia til å nominere og for veljarane å stemme på kvinner.