Søndag i isolasjon

Eg lever frivillig i isolasjon på grunn av smittefare, og mykje tid vert brukt til å sette seg inn i nye datasystem og planlegge online-undervisning. Laurdag vart det ikkje nokon lang tur med hunden slik eg hadde tenkt, fordi eg vart sitjande mykje med jobbrelatert dataarbeid og nyhende på fjernsyn. Eg merka at det vart mykje stillesitjing og skjermtid, og at dette fort kan bli eit problem i den nye kvardagen. I dag prioriterte eg derfor først å lytte ferdig til ei lydbok, før eg gjekk meg ein lang tur med Charlie i regnvêret. Det gjorde veldig godt! Etterpå rydda og vaska eg litt, og no sit eg ved skjermen att for å rette nokre norskstilar som kom inn fredag. Eg orkar ikkje å stresse med å rette dei, men er veldig glad for at eg for lengst har gått over til å rette på datamaskina, slik at elevane er vane med å levere og få att tekstane sine på læringsplattforma.

Fysisk aktivitet og frisk luft gjer underverk, så det skal vi prioritere så lenge vi er friske. Her i bygda nyttar ein ofte uttrykket "lufte vetet", og eg fekk  lufta både vet og hund. Eg tenkjer det skal vere lett å finne nye stader å gå tur viss det blir for keisamt i nærmiljøet, og det ligg ingen fare i å ta seg ein biltur til ein ny stad å gå tur heller, dersom ein blir rastlaus.

Eg har tenkt ut mange aktivitetar eg vanlegvis ikkje har tid og høve til å utføre, både ute og inne, så eg skal nok halde humøret oppe. No har eg akkurat funne eit par bokseriar av Ken Follett på Storytel, og det ser eg veldig fram til å få tid til. Då tenkjer eg meir på unge og gamle i storfamilien, i tillegg til alle andre, sjølvsagt. Lat oss håpe dette ikkje blir så dramatisk, og at solidaritetsdugnaden hjelper til med å bremse sjukdomen. Eg fryktar òg store og alvorlege følgjer for mindre heldige land enn Noreg, for ikkje å snakke om flyktningleirar og område med stor folketettleik kombinert med fattigdom. Det heile verkar absurd og totalt uverkeleg.