Hovudpersonen er ein albino-arkeolog, og denne gongen reiser han mellom anna til Jerusalem, på jakt etter ein forsvunnen mann og det arkeologiske funnet denne mannen kan ha gjort før han forsvann i 1978. Mange sanningar frå fortida vert oppdaga - nokre private, og andre langt meir dramatiske for verdshistoria.
Eg likte boka fordi den til tider har artig språk, fordi eg sympatiserer med eg-personen og fordi noko av refleksjonen rundt religion og historie interesserer meg. Sidan det er oppdikta, er det litt verdilaust, så eg veit ikkje om eg kjem til å lese fleire romanar av forfattaren.
Jeg liker Egeland kjempegodt, og med unntak av slutten av Lucifer der han tok helt av, så leiker han med myter om religion med en dose action og litt "love". I likhet med Dan Brown så stiller han spørmål ved religiøse dogmer som baserer seg på tolkninger av tolkninger. Han er nesten fast gjest på Kongsberg krim, og er særdeles sjarmerende og kunnskapsrik. Sirkelens ende er min favoritt. Wenche
SvarSlettEg slit enno med fordommar etter "Lucifer". Kanskje eg bør lese ei bok til?
Slett