Lisjedalen 22. mars

I dag kom våren attende, med tosifra temperatur og sol frå blå himmel. Eg bestemte meg for å gjere trimmen kortreist, og gjekk heimanfrå til Lisjedalen og innover skogsvegen langs vatnet. Det vart noko oppoverbakke, og det er som kjent då det går oppover - også med forma. Eg møtte fleire kjende på turen, blant andre ein tidlegare kollega eg ikkje hadde sett på 25 år, trur eg. Note to self: sjølv om du berre skal gå ein tur i nærmiljøet, kan det vere greitt å sjå ok ut, i tilfelle ein treff på folk ein sjeldan møter. 

14. mars: tur til Bremanger

Eg har ikkje så mange fri-fredagar, men denne gongen klaffa det med at Bladfyken også hadde fri, og vêret var fint. Sidan Veslejenta skriv master, enda det med at Bladfyken og eg for på tur saman med små-hundane, medan Charlie og Veslejenta vart att heime. Vi køyrde til Måløy og tok ferja til Oldeide, og derifrå køyrde vi til Grotlesanden. Der var utruleg fint, og eg kan godt tenkje meg å reise attende dit. Ved den gamle kyrkjegarden på Grotle kom vi i snakk med ein lokal bonde, og han kunne fortelje oss mykje om turmoglegheiter i nærleiken, om krigen og om orkanen Dagmar. Det vart ei bonuoppleving. Etter kvart køyrde vi til Kalvåg, der eg ikkje hadde vore før. Ingen kaféar var opne, dessverre, så også dit vil eg gjerne attende i sesongen. Det er mykje dårlege vegar på Bremangerlandet, så vi enda med å ta ferja til Måløy på heimvegen òg, sjølv om vi eigentleg skulle køyre til Isane. Frå Måløy er det autostrada inn til Eid, og då er det kjekkare å slappe av og prate. På Eid stoppa vi og handla med oss pizza heim til studenten.

Oppkøyrsla før og no

Det har vore periodar med svært mykje regn siste månadane, og i ein slik periode vart oppkøyrsla vår totalt øydelagd. Det viste seg at eit dreneringsrøyr hadde tetta seg med stein og mold, men i tillegg var det opp i 80 mm nedbør på eit døgn, så det vart for mykje overflatevatn å handskast med. Eg gjorde mitt beste med å opne opp grøft og rør for å få unna det vatnet som kom sigande, og så ordna Bladfyken med to lastebillass med sand og ein mann med traktor, slik at alt vart fiksa medan eg var på jobb. Det var ei ufatteleg lette.

Vinterferien 2025

I veke 8 hadde vi fri, og Eldstejenta hadde ferie samtidig. Ho kom midt i veke 7, slik at nokre av oss fekk gått på musikalen til musikklinja på skulen der eg jobbar. Det var som vanleg veldig kjekt og imponerande. Elles gjekk dagane med til turgåing og matlaging, litt besøk og mange gode samtalar. Det vart ikkje tatt så mange bilete, men det var nydeleg vêr nesten heile ferien, og då regnet kom kunne eg rette unna det arbeidet eg hadde tatt med heim i ferien.

Genser nummer 73: "Blanca-genser" i Alpaca Dream

Då det var Black Friday sal, låg det ute fleire strikkepakkar med genserar i svart og kvitt. Eg bestilte denne i raudt og kvitt i staden, og eg strikka den i medium storleik, slik eg plar når eg strikkar til meg sjølv. På biletet såg den ganske stor og romsleg ut, men den ferdigstrikka genseren såg ut som ein barnegenser. Eg vaska den, strekte den i erme og bol før eg hengde den opp på ein kleshengar, noko ein vanlegvis unngår. Resultatet vart at genseren er stor nok, men litt tilsitjande. Eg trur det vil kome seg når eg bruker den meir. Eg vart litt sur av heile prosjektet, for eg likte mønsteret ganske godt.

Genser nummer 72: "Etterår" til Veslejenta

 Etter å ha strikka ein genser til meg sjølv i dette mønsteret, strikka eg ein til Veslejenta òg, i same garn (Eco Highland Wool) men i ein flaskegrøn farge som ho kler veldig godt. Eg gjorde nokre justeringar på ermane, som var litt korte og trange på min eigen. På St Patrick's Day lånte eg den attende for å ha på meg noko grønt.

Vår i januar

Laurdag 18. januar var ein nydeleg, mild dag (om lag 10 grader). Vi bestemte oss for å gå ein lengre tur, og derfor enda vi opp med å køyre opp til skisenteret i Volda (Reset) og parkere bilen. Dette er det eine endepunktet for vegen over fonnvernet, den såkalla "Panoramavegen". Det var nesten flatt å gå veldig lenge, men plutseleg kom vi til nokre bratte nedoverbakkar. Då fekk vi den same idéen samstundes, at vi hadde ein bil til nede i Volda sentrum. Vi gjekk dermed heile Panoramavegen, som verkeleg har ei nydeleg utsikt over Volda og fjella rundt, og så gjekk vi gjennom byggefelta ned til sentrum. Det går mange stikkvegar frå Panoramavegen til ulike bustadområde, og det var mange som gjekk der denne dagen. Det var fin sol innimellom, men ein del skyer òg. 

Etter turen skulle vi handle litt, og vi var svært stolte av å ha vore så spreke (vi gjekk i nesten tre timar). Vi var dessutan svoltne, og brått hadde vi hamna på Burger King, der dei serverte påfyll av kaloriar.

Bok 2 2025: "Fars rygg" av Niels Fredrik Dahl

Dette er den beste boka eg har lese på lenge! Ein møter ein familie med ein dominerande far og ei noko stakkarsleg mor, og hovudpersonen er sonen som veks opp på ulike stader, møter ulike menneske men ikkje er heilt heime nokon stad. Mora leikar skule med han i Egypt, deretter blir han send for å bu hos framande i Oslo og til ein internatskule i Sveits. Heile tida anar ein at han ønskjer å bli akseptert av faren sin. Forteljaren er sonen til guten i familien, og han fortel ei sterk historie om einsemd. 

Denne romanen vart tildelt Nordisk råds litteraturpris i 2023, og det forstår eg godt.

Bok 1 2025: "Faen ta deg" av Niels Frank

Ei kvinne går frå mannen sin etter mange års psykisk vald, og mannen skyt henne. Dette er kortversjonen av innhaldet i denne boka, som faktisk vart nominert til Nordisk råds litteraturpris i 2023. Eg syntest ikkje den var imponerande godt skrive, men temaet er sjølvsagt høgaktuelt. Forfattaren skriv at han noterer ein del undervegs, og boka ber noko preg av å vere skrive litt etter innfallsmetoden. Han legg heller ikkje skjul på kva han synest om ex-svogeren. Boka fortel om tida før drapet, men mest om oppgjeret og rettssaka etterpå. Ein får dessutan innsyn i korleis angsten bit seg fast i dei pårørande. Alt i alt var dette interessant lesestoff.

Søndagstur på Bjørkedalen etter første veke på jobb i 2025

Første jobbveke etter jul var passeleg travel når det gjaldt jobb, og det var ingen politiske møte eller andre aktivitetar i fristida, bortsett frå at vi jobba inn ein planleggingsdag ved å jobbe til 18.30 på måndagen. Pangstart, med andre ord. Det store stresset vart at bilen fuska veldig med å starte, og torsdag og fredag måtte Veslejenta køyre meg til ferjekaia om morgonen og hente meg der om ettermiddagen. På hi sida vart det delvis skyss, og delvis gjekk eg til og frå kaia. Fredag etter jobb køyrde vi til Eid for å kjøpe startkablar og diverse, og laurdag morgon starta bilen min straks, så vi tok den med på tur til Eid for å handle mat, hundemat o.l. Også i dag, søndag, starta bilen, og no håpar eg at den startar i morgon, slik at eg får tatt den med til verkstaden i Volda. Anten er det noko gale, eller så treng eg ein motorvarmar. 

Laurdag kveld hadde ei nabovenninne kalla inn ein gjeng til lystig lag med mat og drikke, og det var veldig hyggeleg! Det blir mykje jobb og familieliv på oss alle, og ein møtest altfor sjeldan til sosiale samkome. Vinklubben er eit unntak, men det er no kjekt at karane òg kan vere med av og til.

Veslejenta og eg gjekk ein lang tur på Bjørkedalen i dag, og det var nydeleg med 0 grader og vintervêr. Meldingane handlar om mildvêr, storm og regn, så det var berre å nyte medan vi kunne. 

Vel heime laga eg brennsnut der eg putta oppi ein kveil julemôr og pinnekjøtrestar. Veslejenta rydda ut resten av julepynten medan eg laga mat, så no er vi attende til kvardagen interiørmessig òg. 

Genser nummer 71: Fanagenser til meg sjølv

I ungdomen hadde eg ein kvit og grå fanagenser som eg brukte mykje. Eg vart faktisk avbilda i lokalavisa iført same genseren med to års mellomrom, så det seier vel sitt. No har eg strikka meg ein kvit og grå fanagenser - mjukare enn den gamle, men ikkje fullt så fin. Rundfelling er kjekt å strikke, men isette erme er penare, i alle fall på Fanagenser.

1985 - eit møte om gjenopning av kommunal fristidsklubb

1983, i samband med ungdomsspalte i avisa

Godt nytt år!

Det viktigaste ønsket mitt for det nye året er sjølvsagt at det må bli fred på jorda. Det seier seg sjølv. Elles håpar eg sjølvsagt at folk slepp å vere sjuke og triste, sjølv om eg innser at det ofte er ein del av livet. 

For min eigen del håpar eg på eit meir aktivt år reint fysisk, for det har blitt mykje stillesitjing både på jobb, i politikken og hobbymessig. Påfunnet mitt om å lage ein motivasjonskonto der eg set inn tilsvarande spart ferjebillett dersom eg ollke tek med bilen over fjorden, skal vidareførast så snart det ikkje er glatt på vegane. Eg er ikkje glad i vinter med det den inneber av holke, kulde, isskraping og snømoking, så eg håpar det ikkje blir for gale med denslags. Samstundes er dette små problem i ein større samanheng, og eg lever eit godt liv og er nøgd med det. Kvardagen kjem sigande på, og det er greitt etter ein lang ferie med mykje rangling og god mat. Det har vore fint å ha flokken samla, men også deilig å roe ned aleine. 

Desember 2024

Etter ein svært travel haust vart desember i overkant strevsom. I politikken har det meste dreia seg om budsjettarbeid, som kom i hamn med eit resultat eg er nøgd med. Jobbmessig vart eg ferdig med rettebunkane 10. desember, etter fire helger med intens retting. 13. desember hadde eg munnleg tentamen med norskklassa mi, og deretter var det julebordhelg i Fosnavåg. Etter dette begynte eg å hangle, og siste jobbdag måtte eg heim etter avslutninga med elevane, og gjekk såleis glipp av julegudsteneste og julelunsj med kollegaene. Eg vart liggande sjuk eit par dagar, men måtte kome meg på butikkar for å handle inn mat. Gåvene var eg heldigvis ferdig med. Julaftan feira eg i nokolunde oppegåande form saman med Bladfyken, og andre juledag var eg erklært frisk og kunne reise til Ørsta i juleselskap. Ungane feira jul med faren i år, men vart med meg heim etter selskapet. Så fekk vi fine dagar med turgåing, brettspel og mat. Ungane er flinke til å lage mat, så det vart oftast dei som stod for det, noko som kom vel med når mora framleis var slapp. Nyttår feira vi her heime, og då var Svigerson  og Bladfyken her òg. Storeungane laga nydeleg kalkunmiddag, og rundt midnatt reiste vi til Folkestad for å sjå fyrverkeriet på hi sida av fjorden. I tillegg var det flott nordlys denne kvelden.

2024 har vore eit innhaldsrikt og hektisk år for meg, men det har vore mykje gøy og interessant på vegen dit. Eg har fått mange positive tilbakemeldingar på arbeidet eg gjer på jobb og i politikken, og det er både hyggeleg og rørande. 

Genser nummer 70: "Efterår" i Viking Eco Highland wool

Etter å ha strikka ein genser i dette garnet til Svigerson, ville eg strikke ein til meg sjølv frå same oppskriftsheftet. Flettemønster krev konsentrasjon, maskemerkarar og notatar, så ein kan ikkje prate for mykje medan ein arbeider. Eg er nøgd med resultatet og har planar om fleire av same sort (og garn på lager).

Genser nummer 69: "Eftirvænting" i léttlopi

Etter eit vulkanutbrot på Island i fjor fekk eg ein idé om å strikke ein vulkaninspirert genser i léttlopi. Eg brukte mønsteret til ein av favorittgenserane mine, som er strikka i lyseblått med mønster i beige og brunt, så denne vart svært ulik. Eg hadde gløymt at mønsteret stort sett er strikka med tre fargar om gongen, men det gjekk no bra til slutt. Eg hadde restar av mørleraudt frå før, men supplerte med gult, orange og lys oskegrå, og bolen er i mørk oskegrå - det syntest eg ville passe. 

Genser nummer 68: "Delaware"

 

Denne genseren fall eg pladask for, trass i at den kracde tynne pinnar og dermed mykje arbeid. Den finst som strikkepakke både i burgunder og blått, og eg kjøpte begge. Garnet er Gann tynn merinoull, og fargane på denne er bordeaux, mørk bringebær og natur. Eg er ikkje veldig begeistra for kvaliteten på garnet, men genseren er fin. Eg fekk den ferdig til budsjettmøtet i midten av desember.

Bok 36 2024: "Kinamann" av Brynjulf Jung Tjønn

Etter at forfattaren var på vitjing hos oss på jobb, las eg mange av dikta hans og har brukt dei i undervisninga. Denne boka er ein roman, men den har mange sjølvbiografiske trekk. I boka møter vi ein ung vaksen mann som fortel om oppveksten sin som adoptert koreansk sogning, og om livet hans seinare. I boka reiser han til Sør-Korea for å finne ut meir om seg sjølv og skrive på si neste bok. Dette er ei god og interessant bok som fleire bør lese. Den er lettlesen og enkel, men likevel viktig.

Bok 35 2024: "Nattravnen" av Jan-Erik Fjell

 

Forlaget skriv: "I 1995 forsvinner 17 år gamle Isabell Lilleng fra Rømskog. Robert Taule er nylig løslatt etter en voldtektsdom og blir straks hovedmistenkt. Så forsvinner også han. Etter at lensmannen går av med pensjon, blir han besatt av å løse saken. En livstruende sykdom gjør at tiden hans er knapp. Hvor nær sannheten rekker han å komme før han blir borte for alltid? I nåtid blir Isabells levninger funnet. Anton Brekke blir engasjert av truecrimejournalist Kristian Bolstad, som vil lage podkast om forsvinningen. De begynner å tråkke opp en ny, ukjent sti for å løse saken før politiet gjør det. Men Isabells morder er villig til å gjøre alt for å holde seg skjult." Dette er den nyaste boka i serien, og den er spennande og interessant. Eg håpar verkeleg forfattaren vil skrive meir - noko han sikkert vil gjere, sidan serien er ein stor suksess. Han er velkomen til Volda viss han vil legge fleire drap hit (fiktive, vel å merke)!

Bok 34: "Cassandra-saken" av Jan-Erik Fjell

Etter Volda-boka ville det meste ha blitt ein nedtur, men denne boka er òg god. Igjen er det tale om at nokon kan vere uskuldig dømd. Forlaget skriv: "Cassandra Gran blir funnet drept i sin egen leilighet. Gjerningsmannen blir raskt identifisert og dømt. Et år senere oppsøker søsteren hans den tidligere kriposetterforskeren Anton Brekke og ber om hjelp til å bevise brorens uskyld. Anton er skeptisk, for broren var den perfekte gjerningsmannen. Det måtte være ham. Eller ... måtte det egentlig det? Parallelt etterforsker Magnus Torp drapet på småbarnsmoren Sunniva Nylund. En tilfeldighet fører de to tidligere kollegene på samme vei mot en felles morder."

Bok 33 2024: "Ringmannen" av Jan-Erik Fjell

 

Dette er den før nemnde Volda-romanen. To kvinner i notida vert drepne på fælt vis, og Anton Brekke blir tipsa om at deet eine liket minner  sterkt om eit anna, som patologen obduserte for tjue år sidan. Samtidig får vi høyre forteljinga om Volda-studenten frå Sørlandet, som hadde eit hemmeleg forhold til ein ung mann vi ikkje får vite namnet på. Vi skjønar snart at han er noko spesiell med tanke på sjalusi og liknande, og etter kvart skjer det dramatiske ting. Kjende Volda-stader som Rotsethornet, Det Grøne Treet og Elvadalen er nemnde, og det gjer boka meir interessant å lese enn ho elles ville ha vore. Det vert sagt at forfattaren studerte i Volda på same tid som desse fiktive personane, og det er ekstra artig. 

Bok 32 2024: "Gråsonen" av Jan-Erik Fjell

 Forlaget skriv: "Harald Uteng er pensjonert Kripos-etterforsker, og en legende i norsk politi. Helt uventet kontakter han en journalist for å lage podkast om drapet på 17 år gamle Malin Rekve i Aremark i 1991, men Uteng blir funnet druknet like før podkasten skal slippes. Anton Brekke, som var ung politiaspirant i den lille bygda da Malin ble drept, har ikke mistanke om noe kriminelt før han får høre det upubliserte opptaket. Etter hvert begynner Anton motvillig å lure på om feil person ble dømt den gangen, og at en morder igjen har satt seg i bevegelse. I Aremarks dagligvarehandel jobber nå unge Emily. Hun får en gryende følelse av at noen holder øye med henne, og at hun er i fare." I denne boka vert ein podcast-journalist presentert som ein av dei personane som kjem att seinare i serien. Det er eit glimrande grep å få med fleire personlegdomar, og ikkje berre andre politifolk.

Bok 31 2024: "Gjemsel" av Jan-Erik Fjell

 

Forlaget skriv: "En ung kvinne blir funnet drept. To år tidligere rømte seriemorderen Stig Hellum under en fangetransport. Drapet bærer hans signatur, og Anton Brekke vet to ting med sikkerhet: Stig Hellum har våknet fra dvalen. Og han kommer ikke til å stanse av seg selv. Texas, 2006. Om få timer skal den dødsdømte fangen Nathan Sudlow henrettes. I 11 år har han tiet. Nå forteller han sin historie til pater Tom Sullivan. Hva er sammenhengen mellom Stig Hellum og Nathan Sudlows rystende beretning? Anton Brekke får ansvaret for den pågående drapsetterforskningen, og han blir umiddelbart konfrontert med det eneste han egentlig tror på: ondskap." Dette var ein roman etter same lest som dei andre, med ei parallellhistorie i fortida som kastar lys på notida. Dette har blitt ein klisjé, men eg synest det er ein spenningsskapande struktur i ei kriminalhistorie.

Bok 30 2024: "Lykkejegeren" av Jan-Erik Fjell

Denne boka er den beste hittil, med spennande handling frå fortida i Las Vegas og eit merkeleg funn av menneskeknoklar i ein gamal amerikansk bil i norsk notid. Og stakkars, speleavhengige Anton reiser til Las Vegas for å nøste opp i gåta...

Bok 29 2024: "Rovdyret" av Jan-Erik Fjell

 

Forlaget skriv om den fjerde boka i serien: "Ny forrykende krim om Anton Brekke, fra tidenes yngste vinner av Bokhandlerprisen. Oscar Fiva sitter fengslet på åttende året for drapet på sin venn Henrik Zahl. Fiva har alltid hevdet sin uskyld, og liket ble aldri funnet. Når Zahl plutselig dukker opp igjen, er etterforskningsskandalen et faktum. For det politiet finner, er liket av en nylig myrdet mann. Anton Brekke beordres til å etterforske saken. Samtidig kommer en fransk leiemorder til Norge. På oppdrag for en død mann. Anton kjemper mot større krefter enn han aner, mens et nytt drap planlegges." Denne boka var òg god, og litt annleis enn den førre. Eg får stadig meir sansen for forfattarskapen.