1. juledag: sløvaste dagen i året

Vi har ingen tradisjon for samkvem med andre på første juledag, men plar sove så lenge vi orkar, ete frokost og gå ein liten tur. Slik vart det i år òg. Eg hangla litt på julaftan, og kjende det verkje i bein og musklar. Dette ville eg kurere med å gå meg ein tur, men resultatet vart at eg fekk frosten i meg (trass i tre tjukke lag med klede) og la meg føre med eit pledd over meg då eg kom heim.

Etter ein halv time fekk eg beskjed om at ungane var svoltne, og at eg MÅTTE lage mat. Eg prøvde meg med eit "eg orkar ikkje", men det fall særs uheldig ut. Det enda med at eg heiv innpå nokre tablettar og laga middag. Appetitten min var ikkje noko særleg, men eg tvinga i meg og kjende meg litt meir pigg etterpå.

No fyrer vi i omnen og held varmen, og eg tenkjer litt på første juledag i fjor, då orkanen Dagmar tok frå oss julegleda og stemninga. I år har vi både straum, vatn og ved, så vi kan kose oss og ha det godt. Dette inneber både skyteleik og legobygging, og noko seier meg at det blir ein del brettspel i kveld. Det vart det i fjor på første juledag òg, og vi låg strødde utover i stova for å sove der alle saman under stormen.

Eg ser meg rundt i den rotete stova vår og tenkjer at vi har det veldig godt. Litt feber og hoste øydelegg ikkje den gode kjensla av å  vere saman som familie.