På tampen av 2012

Året er snart over, og det er tid for ettertanke. Dette året har vore mest prega av at eg har skapt ein eigen heim for første gong i livet, noko som har ført med seg uendeleg mykje arbeid, store kostnader og svært store gleder. Reint trivielle ting har stått i fokus, men under det heile låg eit ønske om å oppnå kjensla av å høyre til ein stad, både for ungane og meg.

2012 vart òg eit år der fleire av mine næraste relasjonar viste seg frå nye sider. Vener har gått tapt i denne prosessen, medan andre har kome til eller synt seg frå ei langt meir positiv side enn eg hadde våga å drøyme om. Eg har måtta hente fram krefter i meg sjølv som eg ikkje ante at eg hadde, og meistringskjensla har vore overveldande til tider. Samtidig har eg lært meg til å ta imot hjelp og ikkje tru at eg må klare alt sjølv.

Det er denne nyttårshelga ti år sidan det store vendepunktet i livet mitt, noko eg har tenkt mykje på den siste tida. Etter det har det kome fleire mindre vendepunkt, både på godt og vondt. Eg kjenner meg heldig som har fire friske og kjekke ungar, ein familie som støttar meg, gode vener og ein jobb som eg trivst med. Det seiest at motgang gir styrke, og eg kjenner meg sterk og full av pågangsmot. Samtidig er det godt å ha nokon å støtte seg til og få lov å vere svak saman med.

Mitt personlege ønske for 2013 er at det skal bli fredeleg år, både på personleg plan og på verdsbasis.

Godt nytt år til alle blogglesarar der ute!