Midtlivskrise, eller resultat av altfor lang sommarferie?

Til bursdagen min fekk eg mykje fint, og i tillegg gåvekort rundt omkring. I dag gjekk eg på G-sport med to av gåvekorta mine, og med litt ekstra i tillegg fekk eg kjøpt meg eit par rådyre joggeskor (synest eg, i alle fall). Det har lenge vore eit ønske frå mi side å begynne å jogge, og eg har til og med smugjogga iført fjellskor og med naturlege pausar dersom det var fare for å bli observert. Med skor som er spesialberegna for jogging på asfalt har eg ingen påskot for IKKJE å jogge - i alle fall dersom helsa toler det. No har det seg slik at kondisen ikkje er heilt på topp, noko som i si tid var sterkt medverkande til at eg skulka unna jogginga i gymtimane, og eg har aldri vore begeistra for blodsmak i munnen. Når eg, vel heime frå handlerunda, skulle begynne å jogge, bestemte eg meg for å ta det gradvis med vekselvis like mykje jogging og gåing. Turen vart i alt på 4,5 km, så då har eg faktisk jogga over 2 km, noko som er ein auke på fleire hundre prosent. No står det berre att å halde fram på same måte når kvardagen kjem sigande, og å lære Bianca "intervall".