Aina Basso er historikar, og eg har tidlegare lese bøker av henne som har handla om taterfolk og hekser. I denne boka er det igjen ei taterjente som står sentralt, og året er 1849. Hanna har rømt frå tukthuset og tek seg jobb som tenestejente utan å avsløre bakgrunnen sin. Husbondfamilien er ein eldre mann og dei to vaksne sønene hans, og begge sønene vert interesserte i Hanna. Spørsmålet er kva som kjem til å bli utfallet av dette trekantdramaet, og om Hanna slår seg til ro med gardsarbeidet.
Boka er skrive i den særeigne stilen til Basso, med korte setningar som av og til blir kløyvde i to. Det er mykje luft mellom kvart kapittel, og mykje av kvaliteten på boka ligg mellom linjene i den ettertanken og stemninga forfattaren skaper. Språket er ein nynorsk som til tider er moderne, men òg gamalmodig når det gjeld ordval. Det passar godt til handlinga.
Eg greidde ikkje å legge frå meg boka før eg hadde lese ferdig, noko som er den aller beste kvaliteten ei bok kan ha.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar