I 1775 går ei skute frå land i Noreg, på veg til København. Ombord er ei samling sjuke, blant dei ein far og dottera hans. Den store spenninga ligg i om dei overlever, spesielt fordi dottera har store, væskande sår. Det heile er ei dyster, men spennande forteljing. Det er ikkje vanskeleg å leve seg inn i redsla til faren, og Heivoll skriv godt om kjensler utan å verte sentimental.
Det var ikkje alt eg skjøna heilt, men eg vart gripen av sjølve stemninga i boka. Det er det som skil gode bøker frå dei ordinære, ikkje nødvendigvis den ytre handlinga.
Dette er ei bok som ein gjerne kan lese om att fleire gonger, eg trur ein vil få meir forståing for kvar gong.
SvarSlettDen er månadens bok i den bokklubben eg enno ikkje har meldt meg ut av. 332 kroner spart på å gå til biblioteket...
SvarSlett