Eg er stor fan av Elling-bøkene til Ambjørnsen, og nokre av dei seinare bøkene hans. Ved eit bibliotekbesøk fann eg ut at eg skulle prøve meg på ei barnebok av denne forfattaren, som må vere ein av dei eg minst assosierer med rolla som barnetimeonkel. Boka handlar om ein hund og ein katt som arvar eit pensjonat og dermed bestemmer seg for å bli "pensjonistar". Problemstillingar om oppussing, økonomi og skattemyndigheiter kan vere noko uforståelege for små born, men dei ulike dyra som er med har tydelege og morosame karaktertrekk som gjer at handlinga er morosam likevel. Minstemann valde seg ut eit par roller han ville lese, medan eg las resten. Vi måtte finne passande stemmer og dialektar for dei ulike typane, som til dømes den skotske poet-moldvarpen og den hyperaktive oteren, og vi hadde mykje moro medan det stod på. Ei god barnebok bør vere godt lesestoff for den vaksne òg, det er no mi meining. Nokon tydeleg moral finn eg ikkje, anna enn at ein kan leve i ein slags harmoni med kvarandre sjølv om ein er ulike. Vi får lese resten av serien og sjå om vi blir like begeistra...
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar