Mimring om mormor

På grunn av mangel på scanningsmulegheiter blir det ikkje noko bilete av mormor på bloggen min i dag. Dette betyr ikkje at eg ikkje har tenkt på henne! Eldstejenta og eg bruker å gå tur med hundane ilag, og då snakkar vi mykje om store og små tema. Dei siste dagane har vi snakka ein del om "gamle dagar", og særleg om mormor. I dag er det 104 år sidan ho vart fødd, og 17 år sidan ho døydde. Eg har eit sånt sterkt minne om den siste gongen eg besøkte henne; ei impulshandling fordi Gubben var på jobb og Besta var hos mormor og eg fann ut at eg kunne ta meg ein tur dit. Vi hadde ei svært triveleg stund i eit nydeleg ver. Berre nokre dagar etter kom eg attende til Eid i striregn for å vere i gravferda til mormor. I dag var vi mellom anna på biblioteket, og eldstejenta lånte ei Agatha Christie-bok, etter at eg hadde fortalt at mormor gjerne las slike bøker. Dei som er borte, lever vidare gjennom historiene vi fortel, og eg framstiller mormor slik eg opplevde henne: stillfarande, men med sterke meiningar og haldningar.