I går kveld las eg ut oppfølgjaren til "Nobels testamente" - "Livstid" (Liza Marklund). Eg syntest boka var spennande og gripande undervegs, men slutten vart litt "tam". Eller så var det eg som var litt for trøytt... Uansett, så ser eg fram til neste bok i serien.
Eg likte godt bøkene. Av ein eller annan grunn har eg stor sans for måten ho hemnar ektemannen på! Men at formuen skal gå tapt...
SvarSlettIrritasjonen over ektemannen vart meir dominerande enn engasjementet i krimgåta, må eg innrømme. Han er verkeleg lite sympatisk, og dessutan realistisk!
SvarSlett